Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Καθώς πέφτει η αυλαία…


                Κατά ένα περίεργο λόγο οι ώρες λίγο πριν από την αλλαγή του χρόνου μου θυμίζουν θεατρική παράσταση. Με όλες τις λεπτομέρειες τις. Ας πούμε, την παράλληλη αγωνία θεατών-ηθοποιών ενόσω η αυλαία είναι κλειστή και “κυκλοφορεί” αυτή η ένταση της αναμονής. Κι όταν ανοίγει η αυλαία το άγχος των ηθοποιών επί σκηνής συνοδεύεται από το προσηλωμένο βλέμμα του αυστηρού κριτή-θεατή. Το άγχος ,βέβαια, συντηρείται για λίγες μόνο στιγμές. Είναι τα πρώτα λεπτά της εισόδου άλλωστε. Στο τέλος, όμως, θα γίνει ο απολογισμός των πεπραγμένων. Θα “κάνουμε ταμείο” που λέμε. Εκεί όπου θα πέσει η αυλαία, θα μαζευτούν τάχιστα οι ηθοποιοί για να δουν τι χειροκρότημα θα εισπράξουν. Τα κατάφεραν; Κι ο κόσμος θα τους προσφέρει απλόχερα το όπιο τους, το υλικό που τους χαλυβδώνει…
                Αυτή πιστεύω πως είναι η ανασκόπηση κάθε έτους. Περιλαμβάνεται στο τελευταίο χειροκρότημα και στις επερχόμενες επιτυχίες της θεατρικής παράστασης.
    Η χρονιά αυτή ήταν αρκετά γεμάτη. Δε θα κάτσω να αναλύσω όλα τα δημόσια γεγονότα που τη στιγμάτισαν. Ένα από αυτά, η παγκόσμια οικονομική κρίση θα μας ακολουθήσει και στο νέο έτος κι ίσως για κάποια ακόμη. Μέχρι να αλλάξει κάτι σημαντικά… Ξέρω ότι η χρονιά αυτή με άλλαξε, μας άλλαξε όλους. Ελπίζω προς το καλύτερο. Γιατί η αλλαγή είναι επιβεβλημένη. Πρέπει να βρούμε πάλι πάθος για δημιουργία, αισιοδοξία για το αύριο όποιο κι αν είναι αυτό πολιτικοοικονομικά και πρώτιστα κοινωνικά. Πρέπει να βρούμε όλοι μας τη δύναμη για την καθημερινή μας μάχη. Και μη ξεχνάτε το αντίδοτο στους καιρούς μας είναι η κριτική αντίληψη και η θετική σκέψη! Να ‘στε όλοι καλά, Καλή Πρωτοχρονιά να ‘χετε, Διασκεδάστε με τη ψυχή σας γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή!

Υ.Γ.  Για τους δαιμονολόγους που δίνουν υπόσταση στην πρόβλεψη της φυλής των Μάγια ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 2012, έχω να πω πως η Ελλάδα δεν έχει να φοβάται τίποτα. Γιατί άλλωστε, αφού είμαστε εκατό χρόνια πίσω! Καλό βράδυ…  

                

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Μία βόλτα στα “επείγοντα” σ’ αλλάζει…


Από πιτσιρικάς θυμάμαι πως ο Δεκέμβρης ήταν ο αγαπημένος μου μήνας. Για πολλούς λόγους αλλά ο κυριότερος τα Χριστούγεννα! Δώρα, οικογενειακές συγκεντρώσεις, κουραμπιέδες-μελομακάρονα, παιδικά το πρωί, χριστουγεννιάτικες ταινίες, αραλίκι… Αυτή την τελευταία βδομάδα του έτους την περίμενα εναγωνίως.
Φέτος ο Δεκέμβρης μου άρχισε με μια διαολεμένη γκαντεμιά. Για τρεις βδομάδες χρειαζόμουν κάθε γιατρό που φοράει άσπρη ρόμπα για να με εξετάσει κι εν τέλει να με στείλει στο φαρμακείο της γειτονιάς μου για να πάρω τα φάρμακα της φαρμακοβιομηχανίας με την οποία συνεργάζεται. Παθολόγο, πνευμονολόγο, αλλεργιολόγο, ορθοπεδικό, ωτορινολαρυγγολόγο, δερματολόγο και στο τέλος και κανά ψυχολόγο…
Ταξίδεψα δύο φορές στα “επείγοντα” δημόσιου νοσοκομείου πλησίον της Κατεχάκης, καθώς και άλλες δύο φορές έχοντας ραντεβού. Μία βόλτα στα “επείγοντα” σ’ αλλάζει… Ο ανθρώπινος πόνος κι ο σπαραγμός των ανθρώπων του ασθενή είναι εικόνες τόσο ρεαλιστικές, που σου δημιουργούν σκέψεις και αμφιβολίες σχετικά με την καθημερινότητά σου και το τι πραγματικά σε απογοητεύει. Η εμφάνιση, ωστόσο, των νοσοκομειακών χώρων δείχνει ότι δεν έχει ταβάνι παρακμής. Η εργασιακή εφεδρεία στον ιατρικό κλάδο έχει δημιουργήσει τρομερά κενά!  Γιατροί μετρημένοι στα δάχτυλα, νοσοκόμοι-ες δόκιμοι και άπειροι, έλλειψη οργάνωσης, έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Όλα αυτά προκαλούν πανικό, εκνευρισμό και ,πολύ φοβάμαι, λάθη. Κι ο αξιότιμος Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης blogάρει στο διαδίκτυο για τις επιτυχίες του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο. Και δε χάνει ματς από τα VIP του Καραϊσκάκης. Α ρε Λοβέρδο πας και για την ηγεσία του κόμματός σου τρομάρα σου.
Κατά τ’ άλλα και μία βόλτα από το κέντρο της Αθήνας μπορεί να αποβεί κι αυτή ,υπαρξιακά, χρήσιμη. Άστεγοι παντού, δυσωδία έξω από το Μετρό και σε άλλους χώρους, σκουπίδια ξεχυμένα στους δρόμους, πανικοβλημένοι πολίτες να διαβάζουν τα αναρτημένα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στα περίπτερα, γενικά ένας μουντός αλληλοσπαραγμός. Η νηνεμία πριν τη μπόρα. Κι η μπόρα ήρθε μεσοβδόμαδα, αλλά δε κατάφερε να ξεπλένει τις αμαρτίες της πρωτεύουσας κι έτσι η εικόνα παρέμεινε αναλλοίωτη… 
Η αισθητική εικόνα της Αθήνας καθώς και το βαθύ περιεχόμενο σε δημόσιους χώρους δίνουν το στίγμα ενός παρηκμασμένου, ατημέλητου και καταρρακωμένου κράτους. Οι ξένοι δε μας σώσανε και δε θα μας σώσουν ποτέ! Φρονώ πως ήρθε ο καιρός για αφύπνιση και σκέψη. Η Αθήνα και η Ελλάδα πρέπει να βγουν από την εσωστρέφειά τους και να πολεμήσουν τους δαίμονές τους. Όπλα μας η αισιοδοξία, το χιούμορ, ο σαρκασμός και η κριτική ικανότητα.          

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Θέλω κι εγώ να γίνω πρωθυπουργός!


                 Εκάμαμεν νέαν κυβέρνησην! Εδώ και κανά μήνα, βέβαια, αλλά ,ειλικρινά, ποιος το ‘χει αντιληφθεί; Σύμφωνοι, στα κέντρα αποφάσεων δεν μετέχει πλέον η εμβληματική φιγούρα του Γιώργου Παπανδρέου. Αφού παρέδωσε, ελαφρά τη καρδία, τα σκήπτρα και την ηλεκτρική καρέκλα του πρωθυπουργού στον άρτιο οικονομολόγο και άσχετο με την τέχνη της πολιτικής, Λουκά Παπαδήμο, παρέδωσε, ουσιαστικά, ψυχή τε και σώματι ό,τι είχε σχέση με αποφάσεις, πρωτοβουλίες και υποχρεώσεις. Εδώ που τα λέμε λέξεις άγνωστες είναι κι ήταν για τον ίδιο δεδομένου του λόγου που βρέθηκε ,έστω κι εκ παραδρομής, αφ’ ενός διοικητής της αρμάδας του ΠΑ.ΣΟΚ κι αφ’ ετέρου πρωθυπουργός 10-13 εκατομμυρίων νοματαίων.
                Μετά από λεπτούς και διακριτικούς χειρισμούς τα media ανακοίνωσαν με δόξα και τιμή το όνομα του νέου πρωθυπουργού. Το όνομά του Λουκάς Παπαδήμος. Φυσικά είχε προηγηθεί ένα άνευ προηγουμένου μπαράζ καταστροφολογίας και δαιμονολογίας από δημοσιογράφους, παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων(για ποια χτυπάει η καμπάνα;)και φυσικά “νοήμονες” πολιτικούς, που κατάφεραν να τρομοκρατήσουν ακόμα και τους σκύλους στην πλατεία Συντάγματος-δε φημίζονται για την ενεργητικότητα τους.
Στις 11 Νοεμβρίου ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ορκίστηκε πρωθυπουργός μιας μεταβατικής κυβέρνησης που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές. Στο κυβερνητικό σχήμα προστέθηκαν και στελέχη της Ν.Δ. και του ΛΑ.ΟΣ. Κι όλα μέλι-γάλα…
Προσωπικά δε πιστεύω στους Μεσσίες… Ο Λουκάς Παπαδήμος σαφώς και δεν είναι μεσσίας ή πολιτικός ηγέτης. Είναι ,όμως, τεχνοκράτης και προφανώς άριστος γνώστης των οικονομικών. Οι τίτλοι του και το βιογραφικό του, άλλωστε, το καταδεικνύουν. Είναι επικοινωνιακά σεμνός και φειδωλός, αποφεύγει τις βαρυσήμαντες δηλώσεις και μιλάει πάντα εξειδικευμένα κι επί του πρακτέου. Αυτό οφείλει να κάνει. Ειλικρινά, όμως, αμφιβάλλω αν ο ίδιος λειτουργεί σαν κάτι παραπάνω από ένα απλό γρανάζι. Φρονώ πως είναι απλά διεκπεραιωτής. ΟΚ, πέτυχε την εκταμίευση της 6ης δόσης του Δεκεμβρίου. Εξασφάλισε ορό στον ασθενή για δύο ακόμα μήνες. Ανακοίνωσε, όμως, ακόμα σκληρότερα μέτρα που θα μας βάλει το αβγό… Με συγχωρείτε, εννοώ πως ακολουθεί ένα πλάνο λιτότητας και σφιχτής οικονομικής πολιτικής. Έτσι απαιτεί το savoir vivre. Κι ο κ. Παπαδήμος είναι πρέσβης του savoir vivre
Ένα μήνα τώρα η Ελλάδα τελεί μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Είναι άδικο κι άστοχο, όμως, να επιρρίψει κάποιος τις ευθύνες στο πρόσωπο του παρόντος πρωθυπουργού. Διαχειρίζεται ό,τι βρήκε δεν του δώσανε γουρούνι στο σακί! Αλλά εκτίμησή μου είναι πως δε ξέρει να βγάζει λαγούς από καπέλα.
Σε μία εποχή όπου η Ενωμένη Ευρώπη αμφισβητεί την βιωσιμότητα της κι ο γαλλογερμανικός άξονας αποφασίζει για όλους, μου φαίνεται δύσκολο έως ακατόρθωτο να έχουμε απαιτήσεις. Η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, όλες οι εθνικές ευρωπαϊκές οικονομίες δείχνουν να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα. Ο ευρωπαϊκός χάρτης αναδομείται κι η Γερμανία δε ξέρει ποιον να πρωτοσώσει. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…

Υ.Γ.1 Από τότε που ορίστηκε Υφυπουργός ο Άδωνης έχασε τη μιλιά του! Μάλιστα τον πέτυχα δυο φορές σε δελτίο ειδήσεων κι ήταν σαν μαλωμένο παιδάκι που μόλις έκανε αταξία! Αχ μαράζι για εξουσία…
Υ.Γ.2 Διπλό του ΠΑΟΚ μέσα στο Λονδίνο 2-1 την Τότεναμ. Η εκδίκηση των χρεοκοπημένων!!! Α και νίκη του Ολυμπιακού επί της Άρσεναλ…3-1.
                

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Μα “OXI”, ξημερώνει μια όμορφη μέρα…!


Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, εθνικής επετείου γαρ, βρισκόμαστε στον απόηχο των εξελίξεων της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες όπου και προέκυψε το τελικό αποτέλεσμα για το διαφαινόμενο “κούρεμα του χρέους”-ειλικρινά σιχάθηκα αυτή την πεισματική του χρήση από τους δημοσιογράφους. Η θετική, αν μη τι άλλο, έκβαση της Συνόδου Κορυφής εξασφαλίζει την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών αφού το “κούρεμα” των κρατικών ομολόγων θα ανέλθει στο 50%. Έτσι, ο Πρωθυπουργός κι ο Υπουργός Οικονομικών είχαν κάθε λόγο να επιστρέψουν χαρούμενοι μετά τη θετική, επαναλαμβάνω, εξέλιξη των πραγμάτων.
Ειλικρινά, αυτή η διάχυτη αισιοδοξία-ανακούφιση-ικανοποίηση που επικρατεί τα δύο τελευταία 24ωρα είναι ,τουλάχιστον, προκλητική! Με δεδομένο το ότι πίσω στην ελληνική πραγματικότητα, κύριοι, το κλίμα δεν είναι και τόσο ευοίωνο(και για σας) κι ο κόσμος θέλει μία μικρή αφορμή για να ξεφύγει, σας συνιστώ να αντιμετωπίσετε την κατάσταση με μεγαλύτερη σεμνότητα και συνέπεια. Το ότι υπογράφηκε και συμφωνήθηκε από κοινού η ελεγχόμενη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας καθώς και ο απόλυτος εξευτελισμός της ελληνικής αξιοπρέπειας\φιλότιμο, για μένα, τουλάχιστον, δε συνιστά και τόσο μεγάλη επιτυχία, πολύ περισσότερο λόγο για διθυράμβους και θριαμβολογίες. Θα πρέπει, επιπλέον, να σας ενημερώσει κάποιος επικοινωνιολόγος πως θα ήταν φρόνιμο να κρατάτε μικρό καλάθι, ενώ όταν εκδίδεται διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, να μην εμφανίζεται μία έκθεση ιδεών, αλλά απτά επιχειρήματα πως η κρίση αυτή είναι προσωρινή… Μολονότι, αγαπητοί μου για καμιά εικοσαριά+ χρόνια θα λογοδοτούμε και για την “ανάγκη” μας στην frau Μέρκελ και σε όλα τα μεγάλα “σκυλιά” της Ε.Ε. που με τέτοιο ζήλο και με τέτοια προθυμία μας γλίτωσαν από την καταστροφή.
Κατά τ’ άλλα, η καθιερωμένη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη ματαιώθηκε ή μάλλον αμαυρώθηκε ,όπως αρέσκονται τα ΜΜΕ να λένε,  από κάποιους μεμονωμένους μπαχαλάκηδες… Τα ίδια λόγια, οι ίδιες ατάκες από τα πρωϊνάδικα μέχρι και τα μεσημεριανά-απογευματινά δελτία ειδήσεων. Ακριβώς στην ίδια κατευθυντήρια γραμμή. Κι όμως η εικόνα εκθέτει… Δεν επρόκειτο για τίποτα οργανωμένο. Η λαϊκή αντίδραση του κόσμου ήταν πέρα για πέρα αυθόρμητη. Ούτε οργανωμένους του ΠΑ.ΜΕ. είδα, ούτε τίποτα.
Η παρέλαση έχει συμβολική αξία κύριοι. Δεν είναι η βιτρίνα ούτε το πρεστίζ της ελληνικής ταυτότητας. Είναι ένας φόρος τιμής σε κάποιους που σκέφτονταν διαφορετικά, μοναδικά. Είναι λόγος μνήμης και υπενθύμισης κάποιων ιδανικών, κάποιων ανθρώπων. Η Ελλάδα δε διασύρθηκε σήμερα επειδή ματαιώθηκε η παρέλαση. Διασύρεται επειδή εναποθέτει τις τύχες της σε ξένα χέρια. Διασύρεται γιατί έχει χάσει προ πολλού την αξιοπιστία της και το διεθνή σεβασμό(μετά και τη μεταπολίτευση). Διασύρεται γιατί είναι ανίκανη να εξασφαλίσει βιώσιμο παρόν και μέλλον και τρέχει σε ξένες βοήθειες. Θα πρέπει, επιτέλους, να κατανοήσουμε τις διαφορές του είναι και του φαίνεσθαι.
Βέβαια, όπως κι ο αγαπημένος μου Όσκαρ Ουάιλντ θα ‘λεγε, κανείς δε μπορεί να σε υποτιμήσει δίχως τη συγκατάθεση σου. Και τα ΜΜΕ σ’ αυτό πατάνε. Ε Κυρία Διαμαντοπούλου;

Υ.Γ.1. Για δύο εβδομάδες η Αθήνα ήταν πνιγμένη στα σκουπίδια. Αυτή ήταν εικόνα εξαθλίωσης και ντροπής.
Υ.Γ.2. Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε το θάνατο ενός διαδηλωτή-άνεργου, με παιδιά, οικοδόμου. Αυτή είναι αιτία κατακραυγής.                

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Η συμφέρουσα πρόταση της… Σπάρτης!


Βλέποντας τα νέα μέτρα λιτότητας(αυτή η λέξη έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας τα τελευταία 2-3 χρόνια),το ανακοινωθέν χαράτσι σε μισθούς και συντάξεις και  εν γένει όλο αυτό το πνεύμα περικοπών και “κουρέματος με τη ψιλή” σε ό,τι έχει σχέση με νούμερα, έρχεται στο νου μου η Σπάρτη της Κλασσικής Εποχής. Η αρχαία Σπάρτη που διέπρεψε κι αποτέλεσε μία από τις πιο μεγάλες κι ιστορικές δυνάμεις της εποχής. Μιας Σπάρτης που μνημονεύεται και θαυμάζεται ακόμα και σήμερα από αρχαιολόγους, μελετητές κι ιστορικούς! Την εποχή όπου ευδοκιμούσε ο θεσμός της πόλης-κράτους κι οι μεγάλες δυνάμεις εξασφάλιζαν την αυτονομία, την αυτάρκεια και την ελευθερία τους. Θεμελιώδεις αξίες για τη διασφάλιση της ευημερίας κάθε μικρής ή μεγάλης κοινωνίας.
Οι Σπαρτιάτες, λοιπόν, ήταν αυτοί που πρώτοι δίδαξαν στον κόσμο την έννοια της αυτοπειθαρχίας, της λιτότητας, της ολιγάρκειας και της λακωνικότητας όπως είναι η δική τους λέξη. Είχαν το δικό τους ξεχωριστό status quo που τους έκανε γνωστούς διαχρονικά. Μία καθαρά μιλιταριστική κοινωνία, που ωστόσο, λειτουργούσε βάσει θεσμών και νόμων που τους τηρούσε ευλαβικά. Ο Λυκούργος γύρω στα 800π.Χ. ήταν αυτός που με τις ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις του έδωσε το ειδικό βάρος στους Σπαρτιατικούς νόμους. Η Σπαρτιατική ΑΓΩΓΗ ήταν Η καινοτομία που προέβλεπε την ένταξη των αγοριών από τα 7 σε ένα πρόγραμμα στρατιωτικής πειθαρχίας που θα τα προετοίμαζε σωματικά και ψυχικά ούτως ώστε να γίνουν ετοιμοπόλεμοι πολεμιστές για το επίλεκτο σώμα της Σπαρτιατικής φάλαγγας.  Ο τρόπος που γαλουχήθηκε η Σπάρτη για αιώνες είναι μοναδικός από πλευράς οργάνωσης! Η λέξη υπερβολή για τους Σπαρτιάτες ήταν άγνωστη καθώς είχαν υιοθετήσει κατά γράμμα το “μέτρον άριστον” του προηγηθέντος Αριστοτέλη.
Έτσι, μετά από αυτή τη νοσταλγική αναδρομή στο Σπαρτιατικό μοντέλο ζωής επανέρχομαι στο σήμερα. Σήμερα, σε μία άκρως πολυπολιτισμική κοινωνία(μη ξεχνάμε οι Σπαρτιάτες εφήρμοσαν και τη ξενηλασία),με υπερκαταναλωτικά πρότυπα που καταντούν απαραίτητα παρά τη δεδομένη στάση κατανάλωσης ελλείψει ρευστού, μήπως η επαναφορά του Λακωνικού τρόπου ζωής φανεί ευεργετική; Σε περίπτωση, βέβαια, που μιλάμε για επιβίωση και τεθεί θέμα βιοπορισμού, μάλλον η ολιγάρκεια κι ο λακωνικός τρόπος ζωής θα είναι επιβεβλημένα. Προς θεού δε λέω να γίνουμε στρατιωτική κοινωνία, αλλά ούτε να συμβιβαστούμε με την ιδέα της οικονομικής πτώχευσης. Απλά να αναθεωρήσουμε κάποια βασικά κοινωνικά στοιχεία…
Κλείνοντας, οι καμπάνες, οι γραβάτες, οι χειραψίες και τα πρωτόκολλα, η ελεημοσύνη και οι διακηρύξεις για ισότητα, δικαιοσύνη κι ελευθερία αποτελούν τα διάσημα του ξεπεσμού του ανθρώπου. Λόγια ενός μεγάλου Ακαδημαϊκού και συγγραφέα από τη Σπάρτη… Του Δημήτρη Λιαντίνη. Η άσβεστη επιθυμία του ανθρώπου για υλικό θησαυρισμό έχει κάνει την κοινωνία αιρετική και ηθικά χρεοκοπημένη. Γι’ αυτό εύκολα την τρομοκρατεί ένα ενδεχόμενο οικονομικής πτώχευσης. Το Σπαρτιατικό μοντέλο ζωής αντιτίθεται με την καπιταλιστική αρχή της σημερινής κοινωνίας. Η σύγκρουση των δύο κόσμων θα είχε, βέβαια, παράπλευρες απώλειες.   

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Η 11η Σεπτεμβρίου




                 Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από το τρομοκρατικό χτύπημα στους “Δίδυμους Πύργους”. Κι όμως φαίνεται σαν να μην πέρασε μια μέρα. Αν και έχουν αλλάξει πολλά από τότε… Ο “εγκέφαλος” του εγκλήματος κατά των Η.Π.Α. αλλά και της ανθρωπότητας, Οσάμα Μπιν Λάντεν, πριν από κάτι μήνες “εξοντώθηκε” επιτυχώς από τις Μυστικές Υπηρεσίες των Αμερικανικών δυνάμεων(σε δημόσια τοποθέτησή του το επιβεβαίωσε κι ο Πλανητάρχης Μπαράκ Ομπάμα). Ωστόσο, δεν είμαι σε θέση να ξέρω κατά πόσο αυτό μπορεί να απάλυνε τον πόνο στις ψυχές των συγγενών των θυμάτων εκείνης της αποφράδας μέρας.
                Έκατσα τότε και παρακολούθησα με αρκετό ενδιαφέρον τις δηλώσεις του Προέδρου των Η.Π.Α. και διαπίστωσα αρκετά. Μεταξύ άλλων συνειδητοποίησα πως ο Μπαράκ είναι ένας εξαιρετικός λαοπλάνος με άψογη επικοινωνιακή τακτική. Μου έκανε τρομερά αίσθηση πόσο εύκολα σε έπειθε πως η επιχείρηση εξόντωσης του Μπιν Λάντεν δεν ήταν παρά ένα έργο επωφελές για την ανθρωπότητα. Η αλήθεια είναι πως όλοι οι μεγάλοι ηγέτες έχουν ανάλογες αρετές! Εξάλλου, καλλιεργήθηκε ένας ευρύτερος φανατισμός και μία ασέλγεια από τα Αμερικανικά Μέσα εναντίον του νεκρού ηγέτη της Αλ-Κάιντα .Ένα πρωτοφανές πνεύμα χαιρεκακίας που καταδεικνύει και το Αμερικανικό μένος στο πρόσωπο του Μπιν Λάντεν. Πολλοί, βέβαια, αμφισβήτησαν την εγκυρότητα της είδησης-κυρίως οι ομοϊδεάτες του. Ωστόσο, ο ηθικός αυτουργός της 11ης Σεπτεμβρίου θα περάσει στην αθανασία και θα συνεχίσει να αμφιταλαντεύει για το αν είναι όντως νεκρός ή έχει κρυφτεί κάπου καλά. Έτσι έγινε και με το Χίτλερ αλλά και με τον Έλβις!
                Όχι δεν αποθεώνω κανέναν αλλά προβληματίζομαι έντονα. Γιατί δέκα χρόνια μετά αυτή η μαύρη επέτειος φαντάζει τόσο αντιτουριστική; Έχω την αίσθηση πως πιο πολύ ενόχλησε το χτύπημα της κορωνίδας του καπιταλισμού(κέντρο των διεθνών συναλλαγών)παρά οι περίπου 3000 άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους. Διαβάζοντας διεξοδικότερα για το θέμα έπεσε στο μάτι μου και μία άλλη είδηση. Το 2013 αναμένεται η δημιουργία του νέου Κέντρου Διεθνών Συναλλαγών. Ω θεέ μου… Η απληστία του αμερικανικού ονείρου σε όλο της το μεγαλείο. Ντροπή!
                Πολλά έχουν ακουστεί γύρω από αυτή τη μέρα. Η 11η Σεπτεμβρίου δείχνει στοιχειωμένη. Οι θεωρίες συνωμοσίας που πλέκονται γύρω από το συμβάν προβληματίζουν και βάζουν σε σκέψεις. Μηχανορραφία της Αμερικανικής Κυβέρνησης ή τρομοκρατικό χτύπημα ενός ιδεολόγου-εξτρεμιστή μανιακού; Κανείς δεν τολμάει να αμφισβητήσει ανοιχτά. Γιατί άλλωστε; Ό,τι έγινε, έγινε. Κι η ιστορία θα μιλάει για μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες όλων των εποχών μετά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Οι ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν αλλά και το όνομα όσων αναμείχθηκαν μ’ αυτή την ιστορία, θα περάσουν στην αθανασία.              
               
Δείτε το βίντεο πάνω πάνω. Άλλωστε, όπως κι οι Κινέζοι λένε "μια εικόνα χίλιες λέξεις"
                

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Ελληνική Αστυ(Α)νομία

                29 Ιουνίου του 2011 και τα επεισόδια στο Σύνταγμα λαμβάνουν ακραίες διαστάσεις. Οι δυνάμεις καταστολής κόντρα στους αγανακτισμένους πολίτες-προσθέστε και απλά διαμαρτυρόμενους, ενώ ενίοτε κάνουν την εμφάνισή τους κάτι τύποι που δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα και προκαλούν την όξυνση των πνευμάτων. Τύποι αγνώστων στοιχείων που λειτουργούν εμπρηστικά και με σχέδιο. Είναι τα λεγόμενα προβοκάτσια και δεδομένου πως προβαίνω σε αερολογίες θα σας παραπέμψω σε βίντεο ντοκουμέντα που αφθονούν πλέον στο net.
                Γνωρίζω πως ανάλογα με την κάθε περίσταση διαμορφώνεται και το στρατηγικό πλάνο της αστυνομίας. Δηλαδή αν είναι μία διαμαρτυρία ηλικιωμένων για τις συντάξεις δε νομίζω πως θα κάνουν καν τον κόπο να στείλουν διμοιρίες. Το πλάνο, λοιπόν, έλεγε για περιστάσεις σαν κι εκείνη, πως οι δυνάμεις των ΜΑΤ θα έπρεπε να σταθούν σε συγκεκριμένα σημεία και να προστατέψουν τις δημόσιες κι ιδιωτικές περιουσίες της πλατείας. Αυτό και τίποτα παραπάνω. Αντίθετα, είδα τύπους από τις διμοιρίες να βγαίνουν από την ομάδα τους και να χτυπάνε κόσμο για ψήλου πήδημα. Οι καουμπόηδες με τα γκλόμπς λειτουργούσαν από μόνοι τους ή βάσει σχεδίου; Και ποια ήταν η γραμμή από το αρχηγείο της αστυνομίας; Ποιος καταρτίζει το “σχέδιο μάχης” κάθε φορά και το αποκαλώ έτσι γιατί δεν είναι πια μεμονωμένο περιστατικό. Έγιναν ξαφνικά ευερέθιστοι οι κύριοι με τις στολές εξουσίας ή έχουν όντως εντολή να βαράνε στο ψαχνό;
                Και βλέπω δύο βίντεο: Στο ένα αγανακτισμένος πολίτης φωνάζει “Να φύγετε απ’ τη πλατεία”-ο επίδοξος παρασημοφορημένος σκληρός και βραβευμένος μελλοντικά για το καθήκον του από τη ΓΑΔΑ πλησιάζει. Ο πολίτης του λέει σχεδόν με παρακάλια “Μη με χτυπήσεις” κι ο αμειβόμενος με 3 και 60 που πριν από λίγες μέρες ήθελε να διαμαρτυρηθεί για τους εξαθλιωμένους μισθούς του κατεβαίνοντας σε πορεία διαμαρτυρίας κι εκείνος με τη σειρά του, τραβάει μία με το γκλόμπ στο κεφάλι του άμοιρου ανθρώπου… Ο οίκτος κι η ανθρωπιά του μέσου αστυνομικού; Στο άλλο βίντεο βλέπω υπονοούμενα κι ασάφειες κι αυτό διότι είναι τρόπον τινά σοκαριστικό. Βλέπω με ενδιαφέρον έναν τύπο, κουκουλοφόρο, γυμνό από τη μέση και πάνω να κυκλοφορεί άνετος ανάμεσα στους αστυνομικούς, να χτυπάει φιλικά στην πλάτη έναν εξ αυτών και στη συνέχεια με περισσή ελευθερία κινήσεων κι ενώ κρατάει κι ένα λοστό μαζί του να μπαίνει σε ένα κρυμμένο χώρο στη βουλή. Έτσι απλά.
                Αν συνεχίσουν έτσι κι ως έχουν τα πράγματα προβλέπω καταστάσεις χάους κι αναρχίας και τότε να δείτε όλοι εσείς τι σημαίνει αγανάκτηση του πολίτη. Αν συνεχίσει στο ίδιο στυλ η αστυνομία(δεδομένου πως είναι το μαύρο πρόβατο αυτή τη στιγμή μαζί με τους πολιτικούς) βλέπω αυτή να τη πληρώνει και κυρίως αθώα αμούστακα παλληκαράκια που θα τα στείλουν βορά σε ένα εξαγριωμένο πλήθος.
Διαπιστώνω μετά λύπης μου πως η γενέτειρα του πολιτισμικού ιδεώδους δεν αντέχει πολιτισμό. Το μεσοπρόθεσμο πέρασε δια περιπάτου παρ’ ότι βγήκαν στους δρόμους χιλιάδες ανθρώπων που θέλανε το αντίθετο. Κεφάλια εν τέλει άνοιξαν αλλά ήταν πάλι του άμαχου πληθυσμού. Αυτή τη φορά δε το παίζω δικηγόρος του διαβόλου. Τάσσομαι ανοιχτά εναντίον αυτού του συστήματος οργανωμένης βίας που λέγεται ελληνική αστυνομία κι απαιτώ όπως και εκατομμύρια άλλοι απαντήσεις!

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

(Ληξο)πρόθεσμο


                Οι κλυδωνισμοί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας καλά κρατούν. Μετά τις εσωκομματικές-κυβερνητικές διαφωνίες για τον πρόσφατο υπουργικό ανασχηματισμό, τώρα έχουμε το κυρίως πιάτο, την καυτή πατάτα, το ζουμί των τρεχουσών εξελίξεων. Το ψήφισμα για το μεσοπρόθεσμο-το 2ο μνημόνιο. Νέα, φρέσκα και σπαρταριστά μέτρα που θα τελειώσουν τη δουλειά κι ότι απέμεινε από το πρώτο μνημονιάκι.
                Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε αυτόν τον μίνι ανασχηματισμό προσώπων. Και τον αποκαλώ έτσι διότι πραγματικά εμένα δε μου προξένησε καμία ιδιαίτερη αίσθηση(περί αλλαγής τουλάχιστον). Μάλιστα, πιστεύω πως επρόκειτο για μία πρόχειρη και στιγμιαία απόφαση έτσι για το θεαθήναι. Ο κατά τα φαινόμενα πρωθυπουργός ήθελε απλά μία πίστωση χρόνου. Και την εξασφάλισε, δεδομένου πως κόσμος και ντουνιάς για καμιά βδομαδούλα ασχολήθηκε με τα νέα-λέμε τώρα-πρόσωπα που ανέλαβαν τα καινούργια τους υπουργικά πόστα. Κι αρχίσανε τα αφιερώματα, οι συνεντεύξεις κτλ. Και οι νέοι Υπουργοί, φυσικά, άψογοι, πήγαν στο ραντεβού με το ράφτη τους για τα νέα κοστούμια.
                Την ίδια στιγμή έβγαινε από παντού βρώμα για τη συνάντηση Παπανδρέου-Σαμαρά και για τη χυλόπιτα που έφαγε ο “Πρωθυπουργός”, συγγνώμη άρνηση, για ενδεχόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας-μία Διακυβέρνηση δηλαδή. Και αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό, πως αυτά τα κολεγιόπαιδα του Χάρβαρντ φτάσανε να κρατούν αφ’ υψηλού τις τύχες της Ψωροκώσταινας. Και μάλιστα πως ο κολλητός του George, Tony έγινε τόσο σκληρός ιδεαλιστής, αδιαπραγμάτευτος και μοναχικός καβαλάρης. Και η Ψωροκώσταινα να πεινάει από καπρίτσια, έριδες και λυκοφιλίες Αμερικανοθρεμένων “αυτοδημιούργητων”…
                Ειλικρινά αυτό που διαπιστώνω καθημερινά είναι πως η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία-το επί λέξει Πολίτευμα της χώρας μας-δεν υφίσταται, δεν εφαρμόζεται ή απλά αγνοείται ως προς την ουσία και τη σημασία της. Οι 300, και όχι του Λεωνίδα, δείχνουν μία παντελή έλλειψη σοβαρότητας πάνω σε κρίσιμα και κομβικά θέματα. Επιπλέον, είδα πως η έλλειψη πολιτικού κύρους και αξιοπιστίας καλύφθηκαν με ελεγχόμενες παραιτήσεις-ευθιξίας που κατά τα’ άλλα δεν προκάλεσαν ισχυρές αλλαγές. Με λίγα λόγια δεν είδα να παίρνονται κεφάλια, δεν είδα να λειτουργεί γκιλοτίνα. Αντίθετα, βλέπω πως εμμένουν σε πολιτικές στασιμότητας και σκοπιμότητας που έχουν ως φόντο την ελεγχόμενη και σταδιακή πτώχευση της χώρας.
                Χρειάζεται θεσμική κι εκ θεμελίων αναδιοργάνωση κι όχι ανασχηματισμό προσώπων. Χρειάζεται, βέβαια, κι αλλαγή νοοτροπίας. Όλων. Από τα πιο απλά καθημερινά κι ανούσια πράγματα. Εκεί βασίζεται η ανάπτυξη. Και για τη δημιουργία νοοτροπίας προαπαιτείται παιδεία

Υ.Γ.1 Ο Βενιζέλος δέχτηκε έτσι απλά να γίνει το δεκανίκι του Παπανδρέου και να πέσει στο λάκκο με τους λέοντες ή κάποιο άλλο λάκκο έχει η φάβα;

Υ.Γ.2Για το Μεσοπρόθεσμο δεν πρέπει να υπάρξει δημοψήφισμα δεδομένου ότι αφορά τα μεσαία νοικοκυριά-στρώματα πρωτίστως ή απλά θα αποφασίσουν οι τεχνοκράτες και ομοιοπαθείς βουλευτές μας;

Υ.Γ.3 Θα ψηφιστεί τώρα ή να πάω για καμιά βουτιά; Κι όποιοι κατάλαβαν… με εκπλήσσουν!                    

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Η Λαοθάλασσα της αγανάκτησης


                Υπάρχει μία λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο που δεν ενυπάρχει σε όλα τ’ άλλα. Είναι η λέξη φιλότιμο. Όσο τετριμμένη και συνηθισμένη προπαγάνδα ενός πεπερασμένου promotion κι αν προβάλλει, ευτυχώς ή δυστυχώς αποτελεί γενική αλήθεια που ιστορικώς τουλάχιστον έχει αποδειχθεί.
                Το γεγονός των ημερών στην τοπική αλλά και στην ξένη ειδησεογραφική επικαιρότητα είναι η μαζική κινητοποίηση του κόσμου σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Οι πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, της Λάρισας, των Ιωαννίνων, των Χανίων, του Βόλου, της Ρόδου και αρκετών άλλων γέμισαν ασφυκτικά από τους αγανακτισμένους πολίτες. Κυρίως στην πλατεία Συντάγματος όπου και μαζεύτηκαν 25.000 νοματαίοι έξω από τη Βουλή. Αλλά και στην πλατεία Αριστοτέλους μαζεύτηκαν γύρω στις 10.000 κόσμου. Τα νέα αντισυνταγματικά κι εξοντωτικά οικονομικά μέτρα που είναι προ των πυλών φαίνεται πως ήταν το κύκνειο άσμα στη συνείδηση του Έλληνα πολίτη. Κι όσοι πίστευαν πως ο ελληνικός λαός θα τα καταπιεί αμάσητα, αδιαμαρτύρητα κι αγόγγυστα ας καταπιεί καλύτερα τη γλώσσα του(μεταξύ αυτών κι εγώ)! Δε με τιμά αυτό που θα πω, αλλά πίστευα πως όλη αυτή η περιρρέουσα δυσαρέσκεια που πηγάζει από το καθημερινό σκηνικό και τους απλούς πολίτες, θα έμενε απλά ως ένα πέπλο μιζέριας κι αλληλοσπαραγμού. Χαίρομαι μα την αλήθεια που διαψεύστηκα τόσο καταφανέστατα.
                Αυτό που μου προκάλεσε, ωστόσο, μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η άμεση και καθολική ανταπόκριση του κόσμου σ’ ένα γενικό κι αόρατο κάλεσμα για άμεση αντίδραση κόντρα στα προαναγγελθέντα μέτρα λιτότητας. Επιπλέον, τις τελευταίες ώρες διακυβεύονται πολλά(η δόση του δανείου δε δύναται να αποπληρωθεί από το κράτος κι έπονται νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, τίθεται ακόμα κι ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ!). Κι ο κόσμος ενήργησε την καταλληλότερη στιγμή! Μα το Θεό, όμως, εξεπλάγην περισσότερο από την αντίδραση του κόσμου όταν είδε μέλη του ΠΑ.ΜΕ. και του Μ.Α.Σ. να μοιράζουν προκηρύξεις. Αμέσως μόλις τους είδε άρχισε να τους γιουχάρει και έσκιζε επιδεικτικά τα “πομπώδη” και “μεγαλόστομα” χαρτιά! Εντάξει τα παιδιά που τα μοίραζαν δε φταίνε σε κάτι. Τη δουλειά τους κάνουν. Όμως το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Σήμερα διαδηλώνει ο λαός κόντρα σε κάθε μορφής εξουσία. Δε βαφτίζεται αναρχία, δεν ανήκει σε κάποιο κόμμα ή σε κάποιο συνδικάτο. Είναι μια αυθόρμητη κι ειλικρινής διαμαρτυρία της πλειοψηφίας. Εκείνης της πλειοψηφίας που ,παραδόξως, τόσα χρόνια επισκιάστηκε κι υποβαθμίστηκε από τη μειοψηφία. Από αυτούς που αποφασίζανε προκλητικά.
                Η ιδεολογική βάση των “Αγανακτισμένων” είναι απλή και μη κερδοσκοπική. Γενική κι ομόφωνη διαμαρτυρία για την ευρύτερη κοινωνικοπολιτική κρίση που επικρατεί.
                Αυτή η ευγενής και κυρίως αναίμακτη μαζική κινητοποίηση στέλνει μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Οι παραλήπτες του είναι εκ των πραγμάτων εξαναγκασμένοι να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Η αφύπνιση του κόσμου από το λήθαργο ήρθε γιατί πολύ απλά έφτασε η ώρα να έρθει. Γιατί άμα χτυπήσεις τον Έλληνα στο φιλότιμο δε θα πας “ατουφέκιστος”.            

Υ.Γ. Προς τους Αγαπητούς Ισπανούς:Ξυπνήσαμε και βάλαμε τα ξυπνητήρια μας και για μετά...
Μτφρ.- Desperte y ponemos nuestras alarmas y despues...

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ο μύθος των εξετάσεων

                Ομολογώ πως δεν είχα κατά νου να γράψω για τις αυριανές πανελλήνιες, αλλά κάτι οι πιέσεις φίλων μου που δίνουν, κάτι κι η επικαιρότητα κι οι δηλώσεις Διαμαντοπούλου, πείστηκα πως κάτι πρέπει να πω.
                Ειλικρινά, έχοντας περάσει ένα χρόνο μακριά από τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση κι εισερχόμενος την ίδια ώρα στην Τριτοβάθμια, έμαθα και μαθαίνω ακόμα πολλά. Το πρώτο εξάμηνο βαρέθηκα να ακούω πόσο καλοί παπαγάλοι είμαστε και πόσο αισθητή είναι η απουσία της κριτικής μας σκέψης. Πόσο κακό μας έκανε η θητεία μας στο σχολείο, πόσο κακό μας έκανε ο ένας χρόνος συνεχούς κι ακατάπαυστης προετοιμασίας για τις εξετάσεις κλπ. Με λίγα λόγια, σε κάθε τους ευκαιρία, οι καθηγητές στη σχολή μας δίνανε να καταλάβουμε πως είμαστε κριτικά κι οξυδερκέστατα μυαλά. Η αλήθεια δε, είναι πως δεν έχουν πολύ άδικο. Ίσως ο  τρόπος τους να ήταν άκομψος, όμως, λειτούργησε αφυπνιστικά.
                Η εμπειρία μου από το extreme sport που λέγεται πανελλαδικές εξετάσεις, με έκανε να σκεφτώ πολλά. Κι εδώ είναι το ζουμί της ιστορίας. Δε σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή, διότι θα ήταν καταστροφικό για το πρόγραμμά μου. Ποιος εγώ; Είχα, ω ναι, πρόγραμμα. Αγαπητά μου ψάρια αν την περίοδο του διαβάσματος σας σας αποπροσανατολίσει, σας σαγηνεύσει, σας τραβήξει την προσοχή κάτι άσχετο με τη μελέτη, σας κεντρίσει το ενδιαφέρον κάτι άλλο, τότε αν έστω για λίγο χρονικό διάστημα αφαιρεθείτε κι αφεθείτε ελεύθεροι και γίνετε παρορμητικοί, θα χάσετε το τρένο των εξετάσεων.
                Και βγαίνει η αγαπημένη μου persona non grata Υπουργός Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων(η αλλαγή της ονομασίας θα έφερνε τις βαθιές τομές στο εκπαιδευτικό σύστημα δήθεν) Άννα Διαμαντοπούλου και δηλώνει απερίφραστα πως ο στόχος του Υπουργείου θα είναι η διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων των παιδιών κλπ. Πανάθεμά με τι χιούμορ έχουνε οι κερατάδες. Είναι οξύμωρο τι στιγμή που χρησιμοποιείς την τέχνη της παρωχημένης γνώσης και της συγκεκριμένης διδακτέας ετήσιας ύλης, να ζητάς όξυνση της κριτικής σκέψης μέσα από το μέσον. Τι στιγμή που ο μαθητής για να επιτύχει πρέπει να γίνει ρομπότ αποστήθισης περιττών γνώσεων μέσα σε μια χρονιά πολύ μακρά… Ο μαθητής από μικρός μαθαίνει να μαθαίνει. Αδιαμαρτύρητα.
                Πρώτο μάθημα αύριο η Νεοελληνική Γλώσσα. Ίσως το μοναδικό μάθημα στο οποίο ο εξεταζόμενος δοκιμάζεται για την κριτική του ικανότητα και την δική του οπτική. Το μάθημα που χρειάζεται να είσαι διαβασμένος(με άλλο τρόπο). Τώρα όσον αφορά προτεινόμενα θέματα τι να σας πω;! Άγνωσται αι βουλαί του Υπουργείου. Αν έβαζα εγώ όμως θα έβαζα ας πούμε ή την τρομοκρατία συνδυασμένη με το μεσσιανισμό(λόγω της πρόσφατης είδησης με την αμερικανική επιτυχία και την εξόντωση του Νο1 τρομοκράτη- του Μπιν Λάντεν) ή ρατσισμό(λόγω της έξαρσής του και θα ζητούσα παραδείγματα κοινωνικής παθογένειας), ή κρίση της γλώσσας(με συσχέτισή της με τα κοινωνικά προβλήματα)και τέλος το ρόλο των ΜΜΕ στη διαχείριση μιας γενικευμένης κρίσης(νομίζω καιρός είναι να βάλουν και κάτι τέτοιο)! Αυτές είναι οι ταπεινές μου απόψεις…
Σας εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία, ξεψαρωμένα και με τσαμπουκά!
Υ.Γ. Θυμηθείτε η απομυθοποίηση των εξετάσεων θα έρθει λίγο μετά την εισαγωγή σας στα πανεπιστημιακά πράγματα. Μέχρι τότε υπάρχει καιρός. Έχετέ το όμως στο μυαλό σας μπορεί να σας βοηθήσει!     
                

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Show me some mercy…


Κι όλοι αμέσως κραύγασαν ομόφωνα “Αθώος”, “Αθώος”!!!
Πριν από δεκαπέντε μέρες και κάτι(εντάξει υπάρχει ένα θεματάκι με το timing μου αλλά το δουλεύουμε)βγήκε η Πρωτοβάθμια απόφαση για την επιβληθείσα ποινή στον Τάσο Μαντέλη, ο οποίος ήταν άμεσα εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο της Siemens. Και ήταν πέρα για πέρα εξοντωτική…
Και για να σας θυμίσω δυο-τρία πραγματάκια της προαναφερθείσας υπόθεσης, το σκάνδαλο αφορά τυχόν λάδωμα(εξετάζεται ενδελεχώς-λέμε τώρα)πολιτικών και υψηλών ισταμένων δημοσίων οργανισμών όπως του ΟΤΕ από την γερμανική εταιρεία της Siemens, σχετικά με συμβάσεις προμήθειας υλικών, υπηρεσιών και συστημάτων στο ελληνικό δημόσιο. Η φάση με τις “μίζες” όπως όλοι έχουμε λίγο-πολύ ακούσει.
Κι έπειτα από δύο χρόνια τριβής, κι αφού η ιστορία είχε σκάσει και δε πουλούσε άλλο στα media, η Ελληνική Δικαιοσύνη απεφάνθη! Η Νέμεσις έπεσε σαν κόλαφος-κεραμίδα γαρ, στον πάλαι ποτέ αποδιοπομπαίο τράγο των ΜΜΕ. Εξιλαστήριο θύμα θα τον αποκαλούσα προσωπικά… Κι αφού οι παρθενόπες των media ανακάλυψαν τη διαφθορά στον κόσμο και το ύψιστο οικονομικό έγκλημα που ξέσπασε έτσι ξαφνικά, αφού τον πέρασαν πολλάκις από τη γκιλοτίνα-η άκαμπτη κι αμερόληπτη Ελληνική Δικαιοσύνη του έριξε μια εξοντωτική καμπάνα για γέλια!
Ποινή φυλάκισης τριών ετών με αναστολή(πάει να πει πως σε κανά μήνα είναι έξω για λευκό ποινικό μητρώο και για καλή διαγωγή), ποινή 7.000ευρώ(ενώ κατηγορείται για κατάχρηση 200.000ευρώ) κι ένα χρόνο αποστέρησης των εκλογικών του δικαιωμάτων παρακαλώ!!! Τον εξοντώσατε! Τον σβήσατε από το χάρτη, τον μαδήσατε! Νισάφι πια…  
Η αιδώς κι η δίκη για τα οποία μίλησε ο Πλάτωνας, η τσίπα δηλαδή κι η δικαιοσύνη, τα δύο όπλα της νομοθετικής εξουσίας, φάνηκαν στην απόλυτη εφαρμογή τους.
Ζούμε διαρκώς ένα καθεστώς ατιμωρησίας κι αυθαιρεσίας αυτών που μπορούν. Δεν είναι μόνο ο Μαντέλης σ’ αυτήν την ιστορία. Έπρεπε να πάρει πολλούς η μπάλα. Βγήκε βρώμα για μπόλικα ονόματα αλλά καλύφθηκε αμέσως. Αποσιωπήθηκαν πολλά στοιχεία στην ιστορία.
Η απόφαση της επιτροπής εφέσεων ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Αλλά ειλικρινά αυτό που μ’ απασχολεί έντονα, δεν είναι η μη καταδίκη του Μαντέλη, που προσωπικά πιστεύω πως επρόκειτο και για πιόνι της υπόθεσης, αλλά το γεγονός ότι ούτε καν στάχτη στα μάτια της κοινής γνώμης δε ρίξανε εκδικάζοντας μια βαρύτερη ποινή(κι ας μην εφαρμοζόταν). Δηλαδή ή μας έχουν για πρόβατα ή μας έχουν απλά χεσμένους!
      

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

“Χέστηκε η Φατμέ στο Γενιτζαμί”


                Ο τίτλος είναι η τουρκική εκδοχή της αντίστοιχης λαϊκής ελληνικής ρύσης “χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι”. Η ετυμολογία της φράσης εμπεριέχει αρκετές ερμηνείες. Μερικές εξ αυτών είναι για παράδειγμα μ’ αφήνει παντελώς αδιάφορο, πςςς δεν τρέχει και τίποτα(δεν τρέχει κάστανο), δε μπορεί ν’ αλλάξει και κάτι κλπ. Αφορμίζομαι, λοιπόν, εγώ ο τρελός από αυτή την κοινότυπη έκφραση και κάνω ένα “παράλογο” παραλληλισμό με την εξωτερική πολιτική της χώρας μας σε όλο της το είναι.
                Και διαολίζομαι μέρες που ‘ναι γιατί η εξωτερική μας πολιτική είναι τόσο δυναμική όσο κι ένα ζεϊμπέκικο ή  ταγκό του Τρύφωνα Σαμαρά! Και συλλογίζομαι ,αν  πρόκειται για ηθελημένη υποτονική τακτική ή όντως απλά είναι κάποιοι τόσο χέστες όσο δεν πάει. Και τους αποκαλώ έτσι γιατί η λέξη “δειλός” δε συνάδει με την περίπτωση.
                Από τα γεγονότα στα Ίμια το ‘96, όπου διαπραγματευτής της υπόθεσης είχε διατελέσει ο σημερινός πρέσβης της “αγελαδίτσας”-γνωστής εταιρείας γαλακτοκομικού προϊόντος, ο άνθρωπος που έκανε την αλήστου μνήμης δήλωση “τα φάγαμε μαζί”, Θόδωρος Πάγκαλος. Τι έγινε τότε; Ο Πάγκαλος επί Σημίτη έδωσε εντολή να αποσυρθούν τα ελληνικά στρατεύματα και να κατεβεί η ελληνική σημαία! Όπερ σήμαινε παράδοση άνευ όρων. Η γκρίζα ζώνη, όπως ονομάστηκε, δόθηκε απροκάλυπτα στους Τούρκους. Οι Η.Π.Α. που τόσο ένθερμα προμοτάρουμε και στηρίζουμε ,ποικιλοτρόπως, έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο και μας απείλησε με αφανισμό σε περίπτωση επιστροφής μας στα Ίμια. Κι αντί να πάνε για κρεμάλα οι διαπραγματευτάδες της παράδοσής μας, αντί να τιμωρηθούν για εσχάτη προδοσία, σήμερα ζουν πλουσιοπάροχα έχοντας τις καταθέσεις τους σε τράπεζες στην Ελβετία και βγαίνουν προκλητικά και σουλατσάρουν στο Κολωνάκι και στα γύρω καφενεδάκια της Βουλής.
                Πρόσφατα, ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας είχε βγει δημόσια κι είχε δηλώσει πως το Καστελόριζο είναι περιοχή τουρκικής εμβέλειας. Καμία αντίδραση από μέρους μας και συν τοις άλλοις πήγε κι ο Γιωργάκης-το σκυλάκι των Μεγάλων-και συνεχάρη τον Τούρκο ομόλογό του Ερντογάν για το έργο του δηλώνοντάς του,επιπλέον, την αμέριστη υποστήριξή του σε ό,τι κάνει.
                Την άλλη φορά μας πείραξε το εξώφυλλο γερμανικού γνωστού περιοδικού-“Focus” γιατί είχε την Αφροδίτη να μας κάνει κωλοδάχτυλο, λέγοντας πως η Ελλάδα δε θα έχει οικονομική βοήθεια από τη Μέρκελ. Μας έπιασε το πατριωτικό μας φιλότιμο και θίχτηκε η εθνική μας υπερηφάνεια!
                Σήμερα είδα ένα δημοσίευμα τουρκικής εφημερίδας που έχει τίτλο “ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΜΕ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΑΜΝΟΕΡΙΦΙΑ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ!” Ο ειρωνικός τίτλος αναφέρεται στο γεγονός ότι οι Τούρκοι έμποροι αγόρασαν τον τελευταίο μήνα 100.000 αρνοκάτσικα από την Ελλάδα στην τιμή των 3,70 το κιλό!! Ταυτόχρονα, στα ελληνικά σουπερμάρκετ πάει 12ευρώ το κιλό!!!
                Ειρωνείες, προκλήσεις, χλευασμοί, κοροϊδίες στη μάπα μας. Η Ελλάδα είναι το καλύτερο ανέκδοτο τον τελευταίο καιρό και γελάνε οι Ευρωπαίοι κι οι υπόλοιποι με την κατάντια μας. Κι εμείς βάζουμε τα Ασημένια Φεγγάρια και τη Σεχραζάτ με τον Ονούρ που βγάζουν τα μάτια τους και μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα-υποτίθεται από ευθιξία και μόνο θα το σταματάγανε για λίγο.
    Δεν είναι μόνο η εξωτερική μας πολιτική και η μη προάσπιση των βασικών μας συμφερόντων. Είναι γενικά το political incorrect στο οποίο υποπίπτουμε συνεχώς. Η χώρα έχει ξεπουληθεί προ πολλού αφού εμείς δώσαμε τα χέρια για να βγει στο σφυρί. “We’re all living an Amerika” όπως λέει και το τραγούδι των Rammestein…                     

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Fashion Week Athens and Fashion..Freak Guests

Μία από τις δημιουργίες!

Χθες αργά το απογευματάκι κατηφόρισα προς τα γνωστά σε όλους σας  λημέρια της πιο μοδάτης  περιοχής της Αθήνας, το Γκάζι. Είναι μοδάτη και με τη βούλα πλέον. Ολόκληρο Fashion show διοργανώθηκε στην Τεχνόπολις υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων, και του Υπουργείου Ανάπτυξης, με τη συνεργασία του ΕΛΚΕΔΕ (Κέντρο Τεχνολογικού Σχεδιασμού)… Παραβρέθηκα λοιπόν στην επίδειξη των καλοτεχνιτών όπου είχε πραγματικά πολύ κόσμο: φαινομενικά και σχετικό και άσχετο με τη μόδα. Στηθήκαμε στην ουρά μας ,την τιμημένη εθνική μας ιεροτελεστία, με το φόντο των κρουστών να τσακίζουν σε repeat την εξαντλημένη μας υπομονή..Η ώρα περνούσε και σε κάποια στιγμή φτάνουμε μπροστά στα κάγκελα που άνοιγε την αλυσίδα ένας μικροκαμωμένος πορτιέρης. Μετά από σπρώξιμο και υπομονή τα είχαμε καταφέρει! Κρατούσαμε με υπερηφάνεια την πολύτιμη πρόσκληση του Show στα χέρια μας και χαιρόμασταν.Aλλά όσο οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο θεός … Παρουσιαστής του Show γελά! Ο κοντορεβιθούλης πορτιέρης μας ανακοινώνει με περίσσια τσαχπινιά πως οι θέσεις γεμίσανε και πως θα μείνουμε έξω. Κούνια που σε κούναγε!!! Ο κόσμος πίσω μου φυσικά δε μάσησε!
–Είμαστε γονείς!!! Μέσα είναι τα παιδία μας!
-This is bullshit!!! This not a fashion show!..Φώναζε μια αμερικάνα εξαγριωμένη από πίσω μου!
-Έχουμε προσκλήσεις! Γιατί αφήσατε να περάσουνε χωρίς να ελέγξετε τις προσκλήσεις;;;
-Θα καλέσουμε την αστυνομία!
-Μέσα δεν μπαίνετε, το Show άρχισε! Είπε με τσαμπουκά ο Παρουσιαστής!     
Ειπώθηκαν άλλα πολλά που καλύτερα να μην τα μεταφέρω.Mε εννοείτε πάντως, πικρόχολα σχόλια για την καταπληκτική οργάνωση.. Χαμός! Το πλήθος έσπρωχνε με μανία και ο μικροκαμωμένος πορτιέρης φώναζε: Βοήθεια!!! Αλλά μάταια! Η γενιά του πολυτεχνείου δε μάσησε. Ήμουνα μπροστά στα κάγκελα, τέτοιο σπρώξιμο ούτε σε συναυλία του Terra Vibe.. Ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος και τα κάγκελα πέσανε. Οι γονείς κλωτσάγανε με μανία τα ριγμένα κάγκελα και ορμήσανε στις πόρτες..
Το Show είχε αρχίσει! Και o παρουσιαστής μαζί με το καλωσόρισμα λέει: Έχει πολύ κόσμο, τόσο που σπάνε τα κάγκελα! Αλλά πρόκειται για επίδειξη Πανεπιστημίου!!!!Αυτά συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια !! Δεν θέλετε επίσης να σας μεταφέρω τα σχόλια του κόσμου για τη δήλωση του Θεού-Παρουσιαστή..Τελικά η φίλη μου που πήρε μέρος στην επίδειξη είχε εν μέρη δίκιο..ήταν όντως freak show!!!Μετά από αυτό το σκηνικό τα πέραν φαντασίας έργα τέχνης των καλοτεχνίτων μοιάζανε απολύτως γήινα! Η επίδειξη άξιζε τον κόπο! Για πολλά χειροκροτήματα!!!
                                                                                         
Λαζαρίδη Μαρία

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

18+1 παρελάσεις 25ης Μαρτίου


                Σήμερα κατέβηκα στο Χαλάνδρι να δω γνωστούς-ές μου που θα συμμετείχαν στην μαθητική παρέλαση. Εν τη θεωρία και εν τη πράξει εγώ, πλέον, δεν συμμετέχω. Κι άλλοτε που συμμετείχα(είναι προαιρετικό)δεν το έκανα με ιδιαίτερη θέρμη γιατί ήμουνα κοντούλης και με βάζανε πάντα τελευταίο. Κι εγώ πάσχιζα να χωθώ όσο πιο μπροστά μπορούσα. Να είμαι δε και παραστάτης όνειρο απατηλό…
                Στο δια ταύτα, είδα πιτσιρικαρία αρκετή. Άλλο, όμως, με προβληματίζει. Γιατί κάνουμε ακόμα παρέλαση; Είναι, λέω, ένα απλό εθιμοτυπικό. Την ουσία τη θυμόμαστε; Κι αν ναι πόσο καλά γνωρίζουμε τα ιστορικώς πεπραγμένα; Γνωρίζουμε τα ιστορικώς καταγεγραμμένα που δεν είναι ιστορικώς αποδεδειγμένα. Κι αν μας δινόταν η ευκαιρία να μάθουμε θα το θέλαμε; Το τελευταίο καιρό ακούω και ψιλοψάχνω αίολες απορίες του τύπου: «Πόσο Έλληνας είσαι;», «Τι είναι Έλληνας;», «Είσαι απόγονος του Σωκράτη;» και γενικότερα ό,τι σχετίζεται με νέα εθνικουπαρξιακά ερωτήματα. Η αλήθεια είναι πως αρχίζω κι απομυθοποιώ κάποιες πάγιες αξίες μου. Δε λέω πως ήμουν και ποτέ φανατικός αλλά πίστευα στο γενικό εθνικό φρόνιμα. Ο φυσικοθεραπευτής μου μου λέει «παπάρια»! Σύμφωνα με αρκετές γνώμες που έχω ακούσει κι έχω συλλέξει, από κάποιους διαβασμένους συγκεντρώνω το εξής: Είμαστε ένα πολυπολιτισμικό κράμα, ένα μείγμα πολλών εθνοτήτων. Δεν υπάρχει γνήσιος απόγονος του Έλληνα Σωκράτη. Από το Βυζάντιο και μετά, συμπεριλαμβανομένης και της εποχής της τουρκοκρατίας, δεν υπάρχει 100% Έλληνας. Κι ερωτώ εγώ που υπάρχει γνήσιος Έλληνας, Ισπανός, Γάλλος, Ιταλός κλπ από τότε που ήρθε η παγκοσμιοποίηση; Ποια είναι η εθνική μας ταυτότητα κι αν έχουμε αξίζει να την υπερασπιστούμε;
Και συλλογίζομαι διότι σιγά-σιγά τραντάζονται αξίες κι ιδανικά που κρατούσαν τον κόσμο συγκροτημένο κι ενωμένο σε χαλεπούς καιρούς. Αμφισβητούμε διαχρονικές αξίες όπως η πίστη σε κάτι ανώτερο-έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα αγνωστικισμού, το έθνος-εθνικό φρόνημα και αγάπη για την καταγωγή σου η οποία αρχίζει και σε προβληματίζει και η οικογένεια που εδώ και μια δεκαετία περνάει αρκετή κρίση σα θεσμός επειδή η κοινωνία εκπηγάζει μια ευρύτερη εσωστρέφεια η αλήθεια είναι.
            Κι επιστρέφω στο νόημα της παρέλασης. Το όλο επιφανειακό σκηνικό με το δήμαρχο(τον εκάστοτε)να καταθέτει ένα στεφάνι σ’ ένα μνημείο και να συγκινείται, η καθιερωμένη στρατιωτική επίδειξη-δήθεν επίδειξη δύναμης κι ασπίδα προστασίας των κρατικών κι εθνικών συμφερόντων, τα πιτσιρίκια που παρελαύνουν, τα περισσότερα δε ξέρουν καν γιατί κι όταν μαθαίνουν από την ιστορία του δημοτικού, του γυμνασίου και του λυκείου φρίττουν με τους κακούς Τούρκους βασιζόμενα στην αμεροληψία και στην αυτούσια παράθεση των ιστορικών δεδομένων, όλα αυτά, λοιπόν, με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Όπως προείπα τυγχάνουν, απλά, επιφανειακά επικοινωνιακά τρικ που συντηρούν ένα λανθασμένα στημένο εθνικό φρόνημα. Διαβάζοντας ιστορία, βιβλία που δεν έχουν δημοσιότητα, θα μάθω-ουμε πολλά.
Δε σχηματίζω θεωρίες συνωμοσίες, όμως, προβληματίζομαι έντονα και μπαίνω σε διαδικασία σκέψης κι αμφισβήτησης. «Cogito ergo sum» σε αντιδιαστολή με το «Πίστευε και μη ερεύνα».  Το μόνο που γνωρίζω, παρά ταύτα, είναι πως η Επανάσταση το ’21 δεν έγινε επειδή περνούσαν καλά οι Έλληνες με τους Τούρκους(λόγια δημοφιλούς συγγραφέα ειπωμένα πριν από ένα μήνα). Αυτό το υποθέτω με σιγουριά.-αν υπάρχει κάτι τέτοιο;!     



Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Dum Spiro Spero…

                                                                                   

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη προβλέφθηκε η έκρηξη στο Τσερνομπίλ και αρκετά άλλα. Μεταξύ αυτών προαναγγέλλεται και ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δίχως να έχει γίνει αναφορά πρωτύτερα σε Α’ και Β’. Με το «πέμπτο σάλπισμα» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Μάλιστα η διάρκεια του Πολέμου λέγεται πως θα είναι πέντε μήνες.
Ξέχωρα των προφητειών ειλικρινά πιστεύω πως η τρέχουσα ειδησεογραφική επικαιρότητα προκαλεί ποικίλα συναισθήματα όπως δέος, ταραχή, τρόμο, προβληματισμό και εν γένει ψυχοπλάκωμα. Εύχομαι να προκαλέσει και κινητοποίηση.
Πρωτίστως, τα γεγονότα στην Ιαπωνία ήρθαν να θυμίσουν στον άνθρωπο πως όσα τεχνολογικά θαύματα κι αν κάνει δεν μπορεί να υπερκεράσει τη δύναμη της φύσης. Η φύση σταδιακά θα εκδικείται ολοένα και πιο πολύ την υπεροψία του ανθρώπου και η άσβεστη μεγαλομανία του θα εναλλαχθεί με το αίσθημα της επιβίωσης… Η Γη και η φύση μας καταριέται γιατί ασελγήσαμε εμείς πάνω στον πλανήτη. Παραλάβαμε ένα φυσικό περιβάλλον φιλικό προς εμάς και από μόνοι μας καταφέραμε να το στρέψουμε εναντίον μας.
Το τσουνάμι των δέκα μέτρων έσβησε ακόμα και πόλεις ολόκληρες από το χάρτη της Ιαπωνίας. Στο Σεντάι, στη Μιναμισόμα, στο Νατόρι, στο Μιγιάγκι. Τα βλέμματα, όμως, επικεντρώνονται στους πυρηνικούς αντιδραστήρες και στα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας που απειλούν με κλιμακωτές εκρήξεις. Η απειλή της εξάπλωσης της ραδιενέργειας έχει σε εγρήγορση όλους τους αρμόδιους φορείς. Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας καθησυχάζει. Ο πανικός είναι το μόνο που δεν χρειάζεται τώρα. Κι αφορμισμένος από αυτό είμαι αναγκασμένος να πω πως ΘΑΥΜΑΖΩ την κυβέρνηση της Ιαπωνίας για την παροιμιώδη ψυχραιμία της στη διαχείριση τέτοιας κρίσης. Οι δικοί μας εδώ ούτε μια οικονομία δε μπορούν να βάλουν στη θέση της. Λαμπρότερο συγκριτικό  παράδειγμα περί πολιτικής ικανότητας και μη δε θα μπορούσε να υπάρχει. Και μη ξεχνάμε πως τούτη την ώρα και με τον σεισμό των εννέα ρίχτερ της Παρασκευής, οι Ιάπωνες ζουν τη δεύτερη βιβλική-ανθρωπιστική καταστροφή της ιστορίας τους μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και την ρίψη της ατομικής βόμβας σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι. Η σύγκριση, μολαταύτα, κρίνεται αδόκιμη.
Ο κόσμος μας παίζει τη νεκρώσιμη μελωδία του Mozart κάτω από τις ιαχές της καταστροφικής λαίλαπας των γεγονότων. Η θεομηνία στην Ιαπωνία μου γεννά ερωτήματα για το υπαρξιακό μας γίγνεσθαι. Μου προκαλεί, επίσης, απορίες. Μα περισσότερο με τρομάζει. Δε θα μοιρολογήσω, αλλά θα προβληματιστώ.
Υ.Γ. «Έφυγε» ο αιρετικός κι εκκεντρικός Μανόλης Ρασούλης. Ο Mr. για όποιον αρέσω για τους άλλους δε θα μπορέσω! Ο Μεγάλος Κρητικός Συνθέτης, που πολλάκις αντιτάχθηκε στο λεγόμενο «μουσικό καθεστώς» άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη κάτω από αδιευκρίνιστα αίτια. Το μουσικό του έργο αλλά κι η έντονη ιδιοσυγκρασία του τον καθιστούν αναντικατάστατο.
Υ.Γ.2 Ας είναι καλά κι ο Τράγκας με την καθημερινή πρωινή του εκπομπή στο real fm που μας κάνει και γελάμε λίγο και καλημερίζει κάθε Έλληνα απογραφόμενο πολίτη. Υποκλίνομαι στο δημοσιογραφικό του μεγαλείο!    
      

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Ανακοίνωση

Σχετικά με τη μουσική του blog θα ήθελα να ακούσω σχόλιά σας για το αν σας αρέσει ή αν όχι αν προτιμάται άλλου είδους στυλ κλπ. Μετέπειτα, ίσως κάνουμε και μια μικρή ψηφοφορία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Και κλείνοντας θα αναφέρω το εξής: Ένα από τα τραγούδια της εν λόγω λίστας ήταν προτίμηση κάποιας-κάποιου(για λόγους ευθιξίας δεν αποκαλύπτω).Κράτησα το λόγο μου και το ανέβασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα...Δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς, άλλωστε!

Υ.Γ. -Η επόμενη ταινία που προτείνω είναι η "γαλάζια λίμνη"...κι όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν... 

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Χρειαζόμαστε έναν Χέμινγουεϊ για τον 21o αιώνα


Μέσα σ’ αυτόν τον ευρύτερο κλαυθμό και οδυρμό που επικρατεί και τείνει να μας μετατρέψει σε μοιρολάτρες ολκής, τα ΜΜΕ και ειδικότερα τα δελτία ειδήσεων πρέπει να τρίβουν τα χέρια τους. Υπάρχει ψωμάκι βρε αδελφέ! Γεγονότα, ειδήσεις που πρέπει να ενημερωθεί η κοινή γνώμη(με την πινελιά του δημοσιογραφικού σχολίου, βεβαίως). Ο εμφύλιος στη Λιβύη και ο Καντάφι, τα τελευταία νέα γύρω από την οικονομική κρίση στην καταδικασμένη από πολλούς Ελλάδα, η ενέδρα θανάτου κατά τη διάρκεια ληστείας σε δύο νεαρούς αστυνομικούς που συγκλόνισε το Πανελλήνιο και έκανε πάλι συμπαθή την Αστυνομία, η αύξηση της τιμής του πετρελαίου και άλλα πολλά.
Την περασμένη εβδομάδα δύο νέα παιδιά ηλικίας 22 και 23 ετών, προσέξτε τις ηλικίες, ήρθαν να θυμίσουν στο νεοέλληνα πως δεν έχει μόνο δικαιώματα μα και υποχρεώσεις και καθήκοντα. Τι εννοώ; Προσφάτως τους κόπηκε το επίδομα του επικινδύνου ενώ την ίδια ώρα υπάρχει τέτοια έλλειψη εξοπλισμού που οι ίδιοι οι αστυνομικοί της ομάδας «ΔΙ.ΑΣ» αναγκάζονται να αγοράζουν με δικά τους λεφτά τα αλεξίσφαιρα! Κι όμως βγήκαν στους δρόμους και συνέχισαν την δουλειά τους κανονικά. Και με υψηλό το φρόνιμα της ευθύνης της στολής που φορούσαν(ας παραδειγματιστούν και κάποιοι άλλοι που καταχράζονται την εξουσία που τους προσδίδει αυτή καθεαυτή η στολή) κυνήγησαν τους ληστές μέχρις εσχάτων. Και εν προκειμένω τίθενται αρκετά ερωτήματα όπως: Συντονίστηκε από κανέναν η αποστολή καταδίωξης; Τους έδινε κανείς οδηγίες και κατευθύνσεις ή οι δύο νεαροί αστυνομικοί ήταν ολομόναχοι;
            Και οι δημόσιες δαπάνες πάνε στη Eurovision και τα ίδια νούμερα της τηλεόρασης-σχολιαστές που βγαίνουν και καταδικάζουν το συγκεκριμένο δραματικό γεγονός διαμαρτύρονται για τις φετινές χαμηλές προσδοκίες με τους συμμετέχοντες που παρουσιάζει η ΕΡΤ για τον θεσμό! Μα είστε με τα καλά σας ρε πούστ… μου;   
Παρεμπιπτόντως, νόμιζα πως μέχρι πρόσφατα η αστυνομία ήταν το μαύρο πρόβατο της κοινωνίας. Έπρεπε, δηλαδή, να χάσει κάποιος τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος για να γίνει πάλι αρεστός και συμπαθής. Οι ίδιοι σχολιαστές της επικαιρότητας που καίγανε το θεσμικό όργανο της αστυνομίας, χθες και προχθές μιλούσαν περί πρωτοφανούς δράματος και εμφανίζονταν εμβρόντητοι και θλιμμένοι για τον αδόκητο χαμό των νεαρών αστυνομικών.Τραγική ειρωνεία!Είθισται όταν την πληρώνει όργανο εξουσίας να είναι κανάς πιτσιρικάς που τον στείλανε βορά στο λάκκο των λεόντων οι εφησυχασμένοι και αραχτοί καρεκλοκένταυροι ανώτεροι του. Στο σκάκι, άλλωστε, υπάρχουν τα πιόνια κι αυτοί που τα κινούν... 
Ωστόσο, το πέπλο της μιζέριας που ντε και καλά θέλουν να μας σερβίρουν αμάσητο οι πάντες δεν πρέπει να περάσει! Η οικονομία πάει κατά διαόλου, η κοινωνία έχει απολέσει κάθε ίχνος αρχών και αξιών, το πολιτικό σκηνικό ίδιο κι απαράλλαχτο, ακόμα και η ψυχαγωγία έχει χάσει το νόημά της εξ αιτίας της απροθυμίας του κόσμου να το ρίξει έξω. Ας χαλαρώσουμε λίγο κι ας δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα και πιο ήρεμα. Δεν λέω να κοιμηθούμε ούτε όμως και να είμαστε συνεχώς μεμψίμοιροι και μες στην κλάψα. Ρίξτε το λίγο έξω έστω και με μηδενικό προϋπολογισμό. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ κάποτε είπε «Ο κόσμος είναι ένα όμορφο μέρος για το οποίο αξίζει τον κόπο να παλεύεις…» Λόγια προφητικά και διαχρονικά τα οποία πρέπει να τα έχουμε ως μότο ζωής.               

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Μήπως είμαστε για άλλου είδους άσυλο;

 

Και πριν ξεφτίσει εντελώς η ιστορία με τους 250 περίπου μετανάστες που στεγάστηκαν για ένα διάστημα στη Νομική θα επαναφέρω την συζήτηση γύρω από το θέμα ξανά στο τραπέζι.
            Ξεκινώντας επαγωγικά, μετάβαση από το ειδικό στο γενικό, ας αναλύσουμε την ετοιμολογία της λέξης «άσυλο». Η λέξη είναι σύνθετη. Αποτελείται από το στερητικό «α» και την λέξη «σύλη» που σημαίνει απογύμνωμα, αφαίρεση, λεηλάτηση. Ολόκληρη η λέξη σημαίνει κάτι το ιερό, το ασφαλές και το απλησίαστο. Μια συνώνυμη λέξη είναι το άβατο.
            Στην αρχαιότητα άσυλο αποτελούσαν οι ναοί και οι βωμοί, χώροι δηλαδή, ιεροί και προστατευμένοι από τους θεούς. Ήταν ένας θεσμός εθιμικού δικαίου. Εκεί κατέφευγε για να προστατευτεί κι ο ικέτης. Ο Δίας, άλλωστε, ο επονομαζόμενος και Ικέσιος θα τον προστάτευε. Και κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να τον πειράξει μέχρι την εκδίκαση του εγκλήματος που είχε διαπράξει(οι ικέτες συνήθως είχαν κάνει κάποιο βαρύ έγκλημα).
Σήμερα, το άσυλο είναι συνδεδεμένο με την έννοια του απαραβίαστου ενός Πανεπιστημιακού χώρου. Μάλιστα, προστατεύεται δια νόμου από το Σύνταγμα, νόμος που διασφαλίζει την αυτάρκεια, την αυτονομία, την αυτοδιοίκηση και μια γενικότερη νομοθετική ελευθερία στις τάξεις της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Το Ακαδημαϊκό άσυλο, ωστόσο, δεν εξασφαλίζει μόνο την κτιριακή άνεση και τις άριστες τεχνολογικές εγκαταστάσεις. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από το υλικοτεχνικό κομμάτι. Εκτός του ότι παρέχεται ανοιχτά το δικαίωμα του διδάσκειν και του διδάσκεσθαι, αποτελεί μοντέλο ελεύθερης πνευματικής, ερευνητικής, πολιτικής(πολλοί περιορίζονται και πατάνε σ’ αυτό), κοινωνικής, πολιτισμικής και μαθησιακής δραστηριότητας. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση, εξάλλου, είναι η πεμπτουσία της εξειδικευμένης γνώσης και αποτελεί το βήμα πριν την έξοδο στην αγορά εργασίας.
Το Πανεπιστημιακό άσυλο, ας μην ξεχνάμε, πως ήρθε στην Μεταπολίτευση και είχε ως θεμέλιο στόχο την ελευθερία του πράττειν ελευθέρως(όχι ασύδοτα), την ελευθερία της γνώμης και την ανεξάρτητη και χωρίς περιορισμούς έρευνα και κυρίως την γνώση. Μια γνώση ελεύθερη και όχι παρωχημένη. Τώρα τι σχέση έχουν αυτά με το δράμα των μεταναστών;!
Και για να μην παρεξηγηθώ, επειδή το θέμα που συζητούμε είναι λεπτό, θα πω το εξής: Αυτό που συνέβη στη Νομική ,επί του πρακτέου, ήταν μια διπλή ήττα! Πρώτον, έγινε έντονη η αμφισβήτηση του αν πρέπει να υφίσταται άσυλο στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα κι έφερε πολύ πολιτική κουβέντα. Δεύτερον, όξυνε τα πνεύματα γύρω από το μεταναστευτικό θέμα. Όπερ σημαίνει πως μπορούν να ληφθούν ακραίες αποφάσεις που σίγουρα θα προκαλέσουν αντιδράσεις και θα δημιουργήσουν ένα μίνι χάος.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα των 250 πολιτικών μεταναστών είναι αδιαμφισβήτητα. Η πολιτεία φέρει τεράστια ευθύνη, έτι μια φορά, που δεν μερίμνησε για την εύρεση προσωρινής, τουλάχιστον, στέγασης των ανθρώπων αυτών. Δυστυχώς, φανερώθηκε άλλη μια φορά η πολιτική γύμνια στην οργάνωση και διευθέτηση ζητημάτων.
Κλείνοντας, αυτό που θέλω να πω είναι πως το απαραβίαστο του Ακαδημαϊκού ασύλου παραβιάστηκε από εισερχόμενες μειοψηφίες που λειτούργησαν(είτε με γνώμονα το ανθρωπιστικό αίσθημα είτε εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες δεν με ενδιαφέρει κιόλας)όπως λειτούργησαν. Με θλίψη διαπιστώνω, ιδίοις όμμασι, πως σημαντικά φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας εκπηγάζουν ολοένα και πιο πολύ από χώρους διδασκαλίας και μάθησης. Προσωπικά θεωρώ πως η χρεοκοπία της σημασίας του ασύλου είναι ορατή…
Υ.Γ. Το συγκεκριμένο γεγονός έχει διχάσει την κοινή γνώμη. Σε σημείο που να θεωρηθείς αν εκφέρεις άποψη ή ρατσιστής ή αριστερός! Καλημέρα Ελλάδα...   
                

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Απεργία μου αμαρτία μου…

Μα παίζει να ‘μαστε κι η μοναδική χώρα στον κυβερνοχώρο που διαθέτει ξεχωριστή ιστοσελίδα για τις απεργίες της εβδομάδας. Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία από μέρους μας που προστίθεται στο ούτως ή άλλως πλούσιο παλμαρέ μας.
Και ρίχνω μια ματιά στο αυριανό(Παρασκευής)μενού. Το πρόγραμμα ορίζει στάση απεργίας στο ΜΕΤΡΟ και στον ΗΣΑΠ από την έναρξη λειτουργίας τους έως και τις 08.00. Τα λεωφορεία από 11.00-15.30 και ΗΛΠΑΠ,ΤΡΑΜ από 11.00-15.00. Μαζί τους σταθερά και οι γιατροί του ΙΚΑ. Και άλλοι, φυσικά, σχετικοί φορείς του ιατρικού-νοσοκομειακού κλάδου που αν τους αναφέρω θα μου πάρει μια σελίδα. Και γίνεται της εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα… Δεν μπορείς ούτε να αρρωστήσεις πια! Και εντάξει πες για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κατεβαίνεις κέντρο πρωί πρωί με χαρά θεού έξω κι απολαμβάνεις ήσυχα κι ωραία το καφεδάκι σου με παρέα-για τους φοιτητές το λέω. Άντε ξυπνάς και νωρίτερα σου ΄φεξε. Μα άμα είσαι ασφαλισμένος του ΙΚΑ τι σκατά θα κάνεις βρε αδελφέ-Τον σταυρό σου τέκνο μου! Έτερον κέρδος, το γεγονός πως η εκκλησία θα αποκτά όλο και περισσότερους πιστούς-ξανά. Γιατί; Διότι θα γίνουμε όλοι θεοσεβούμενοι, θα σταυροκοπιόμαστε συνεχώς και θα συρρέουμε στη μονή Βατοπεδίου για να ανάψουμε ένα κεράκι στην υγειά του μοναχού Ευφραίμ! Ας μη γίνομαι εριστικός αδελφοί μου, παρ’ ότι εξετάζω την θετική πλευρά των κλιμακωτών κι ασταμάτητων απεργιών. Και για τους φαρμακοποιούς την προηγούμενη εβδομάδα μια χαρά την έβγαλα. Δεν χρειάστηκα και τίποτε. Ο θεός και η ψυχή μου το ξέρουν.
Αλλά και η 4η εξουσία απεργεί. Οι απολύσεις έχουν φτάσει σε έναν αριθμό ιλιγγιώδη. Εξ αιτίας(και)αυτού, η ΓΣΕΕ κι η ΑΔΕΔΥ ανακοίνωσαν 24ωρη απεργία για της 23 του μηνός. Τότε, εξάλλου, το Π.Α.ΜΕ έχει κηρύξει-οργανώσει Πανελλαδική απεργία όλων των εργαζομένων από όλους τους εργασιακούς φορείς. Το κάλεσμα είναι ανοιχτό προς όλους, εργαζόμενους και μη. Αιτία; Οι καταδυναστευτικές κι ετσιθελικές αποφάσεις ενός καπιταλιστικού, κεφαλαιούχου και ελιτίστικου κράτους-δικομματισμού(σύμφωνα με προκήρυξη του Π.Α.ΜΕ που έπεσε στα χέρια μου μεσοβδόμαδα, με κάπως πομπώδη τρόπο ειπωμένα, μα στην πλειοψηφία τους σωστά).
Καταλήγοντας, λοιπόν, η απεργία είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα των εργαζομένων κάθε φορέα. Είναι ο μοχλός πίεσης απέναντι στην εξουσία και στο κράτος αδίκου. Μα τι γίνεται όταν τέτοιου είδους κινήσεις κατά συρροή τιμωρούν και καταδυναστεύουν τον απλό κοσμάκη; Τι γίνεται όταν επωφελούνται μέλη από συνδικάτα, σε κάτω απ’ το τραπέζι συμφωνίες και χειραψίες; Απλά εικάζω κι ερωτώ!      
  

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Να πω την αλήθεια είχα καιρό να γράψω για μπάλα. Για να ακριβολογώ στο παρελθόν έχω επιδοθεί πολλάκις σε ποδοσφαιροαναλύσεις επί χάρτου αλλά δεν τις έχω δημοσιεύσει. Σήμερα, όμως, το κάνω πρώτον γιατί είμαι πλημμυρισμένος από το Παοκτσήδικο συναίσθημα και δεύτερον γιατί ήταν η πιο κραυγαλέα, η πιο αρρενωπή κι αρσενική, η πιο θριαμβευτική, η πιο συγκλονιστική νίκη του ΠΑΟΚ που έχω παρακολουθήσει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γι’ αυτό δεν ζητώ από τους αναγνώστες να με κρίνουν για τη δημοσιογραφική μου αμεροληψία. Κρίνετε τα λεγόμενά μου.
Στο δια ταύτα, λοιπόν, σταματώ τις προλογικές δηλώσεις και εισέρχομαι στο «ζουμί». Όλοι λίγο πολύ ξέρουν την ιστοριούλα ο ΠΑΟΚ συνεχώς αδικημένος, διαμαρτύρεται, φωνάζει, εκεί πάνω οι συνεχώς ριγμένοι κι έλα τώρα έχουν αυτό το γνωστό κόμπλεξ με τους Αθηναίους και είναι γραφικοί και πάει λέγοντας… Σ’ αυτούς, λοιπόν, έχω να απαντήσω το εξής: Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη είχαν πάντοτε μια διαρκή κόντρα. Σε όλα τα επίπεδα. Εκατέρωθεν έχουν γίνει πολλά κι εκτός αθλητισμού. Παρά ταύτα αυτό που γινόταν και τελικώς ολοκληρώθηκε τις τελευταίες δύο εβδομάδες ξεπερνά το όριο. Έτυχε να παρακολουθήσω την αναμέτρηση Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ σε όλο της το εύρος σε όλα τα επίπεδα. Οι θεσσαλονικείς τιμωρήθηκαν στο άψε σβήσε με ποινή μιας αγωνιστικής κεκλεισμένων των θηρών εξ αιτίας των ευρείας κλίμακας επεισοδίων στο Βόλο. Εκεί είναι η αφετηρία του θέματος.
Η αστυνομία ρίχνει χημικά στους οπαδούς του ΠΑΟΚ στο εκτός έδρας ματς με τον τοπικό Ολυμπιακό Βόλου-φιλικό σωματείο της Πειραϊκής ομάδας. Οι φίλαθλοι του Δικεφάλου δεν δημιούργησαν το παραμικρό πρόβλημα. Αντιθέτως, προκλήθηκαν καταφανέστατα από τις αστυνομικές δυνάμεις- υπάρχουν video που το αποδεικνύουν. Η τιμωρία πάει στον αθλητικό δικαστή. Αυτεπάγγελτη μήνυση, όμως, γίνεται από εισαγγελέα πρωτοδικείου όπερ σημαίνει βαριά καμπάνα! Εν πάση περιπτώσει να μην τα πολυλογώ η δίκη έγινε. Πώς? Υπό την παρουσία εκπροσώπου του Ολυμπιακού, προφανέστατα γιατί η ομάδα του είχε συμφέρον και φυσικά για να σιγουρευτεί και να μεθοδευτεί η εκ προοιμίου τιμωρία των Θεσσαλονικιών. Ο ΠΑΟΚ πάει για έφεση. Δεν γίνεται δεκτή. Συν τοις άλλοις και χρηματικό πρόστιμο 80000ευρώ. Σημειωτέον, η έκθεση της αστυνομίας κατατέθηκε και διαβάστηκε χωρίς εκπρόσωπο της. Δεν υπήρχε, άλλωστε, βάσιμο επιχείρημα που να καταδίκαζε την ΠΑΕ.  Σε παρόμοια απόφαση βγήκε λάδι η ΑΕΚ και τιμωρήθηκε με ένα απλό χρηματικό πρόστιμο. Ο Ολυμπιακός δε στον πρώτο αγώνα του Κυπέλου με τον ΠΑΟΚ δεν τιμωρήθηκε καν για το αντικείμενο που πήγαινε να σκοτώσει τον Σαλπιγγίδη(αυτός σήμερα το παστέλωσε)και χτύπησε τον επόπτη. Στο φύλλο αγώνος δε γράφεται τίποτε. Ο Ολυμπιακός αθωώνεται υποστηρίζοντας πως δεν διεκόπη ο αγώνας εξ αιτίας αυτού. Κωμικοτραγικό, ας σιγοντάρουμε τέτοιες συμπεριφορές. Ο Μήτρογλου, όντας δανεικός από τους Πειραιώτες στον Πανιώνιο, σε αγώνα με τον ΠΑΟ ξεβρακώνεται μετά από γκολ, αθωώνεται ως μια πράξη απερισκεψίας. Νέα πατέντα, οι παίκτες ας ξεβρακώνονται ελεύθερα κι ας πανηγυρίζουν προσβάλλοντας την δημόσια αιδώ.
Αυτό που προσπαθώ μετά μανίας να αποδείξω είναι πως δεν φωνάζει τσάμπα η Θεσσαλονίκη. Παραδεχτείτε τα τουλάχιστον όλοι εσείς να πάμε παρακάτω.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, εκτός από το ξύλο που φάγανε οι παίκτες του ΠΑΟΚ στο «Καραϊσκάκη» στη φισούνα από μπράβους παρακαλώ, μα θα τρελαθούμε. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία ποδοσφαίρου που γήπεδο στο οποίο παίζεται παιχνίδι χωρίς κόσμο έχει σχεδόν ολόκληρο στρατό για προστασία της φιλοξενούμενης ομάδας. Γελάω πανάθεμά με! Ο μπρούκλης Κύριος Μαρινάκης βλέπεται φοβότανε πολύ τυχόν αντιδράσεις… Κάτι το οποίο δεν έγινε.  
Σας κούρασα και ζητώ συγγνώμη! Με προκαταβάλει συχνά το αίσθημα περί δικαίου κι αδίκου. Τελικώς ο ΠΑΟΚ υπέταξε τα βουτυρόπαιδα του ΟΣΦΠ που έχουν καθίσει στα παχυλά και ηγεμονικά συμβόλαιά τους. Ο Κύριος Μαρινάκης ας συλλογιστεί πως οι ομάδες-νικήτριες δεν φτιάχνονται με λεφτά αλλά με μέταλλο ψυχής. Και το παρασκήνιο μερικές φορές καθυποτάσσεται στο πάθος και στην ισχυρή θέληση κάποιων λαϊκών. Αντρίκεια, αρσενική και εύκολη τελικά νίκη του ΠΑΟΚ. Πολλά καντάρια ψυχής και τεστοστερόνης απέναντι σε ευρώ. Η μέρα που ο ΠΑΟΚ θαυμάστηκε από όλους(εύχομαι)…
Υ.Γ. Μπράβο στον μαλάκα που πήγε να βγάλει το μάτι στον Μιραλλάς του Ολυμπιακού. Άκου τι έγινε, πέταξε ο καθυστερημένος ένα ποτήρι στην φισούνα κι ένα θραύσμα βρήκε το μάτι του ποδοσφαιριστή. Μα είμαστε μετά καλά μας???      

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας!

The road to Athens
Ήταν Τρίτη και ξύπνησα πουρνό-πουρνό κι εγώ για κάτι γραφειοκρατικές δουλειές που είχα στο κέντρο της Αθήνας. Και ξεκινάω, με το πρωινό μου καφεδάκι στο χέρι, ωραία και καλά το ταξιδάκι μου…
Και καταφθάνω σχεδόν ανώδυνα, πράγμα εξωπραγματικό για Αθήνα πιστέψτε με. Οι γραφειοκρατικές μου υποχρεώσεις διήρκησαν κάτι λιγότερο από καμιά ώρα. Θαύμα! Κι έχοντας άπλετο χρόνο στην διάθεσή μου είπα να κάνω καμιά βολτίτσα… Βρίσκομαι κοντά στο Νοσοκομείο Παίδων « Η Αγία Σοφία». Λέω: «και δεν μπαίνω μέσα». Η κίνησή μου, βέβαια, δεν ήταν τυχαία ούτε απόρροια ενός αργόσχολου. Ήμουν περίεργος να δω από κοντά και εις βάθος το κτιριακό συγκρότημα-θαύμα που δημιουργήθηκε προσφάτως. Το πρώτο ογκολογικό νοσοκομείο για παιδιά με δωρεά της Πρέσβειρας καλής θελήσεως της UNESCO και Προέδρου του συλλόγου «Ελπίδα» Μαριάννας Βαρδινογιάννη! Πράγματι σπουδαία ενέργεια! Μπήκα, λοιπόν, και όντως παρατήρησα πως πρόκειται για μεγαλόπρεπο και ουσιαστικό έργο. Δουλειά όχι αστεία.      
Η βόλτα μου ήταν σύντομη. Μπήκα, είδα, έκρινα. Σε άλλο άρθρο θα το εξυμνήσω ως οφείλω…Μέχρι κι εκείνη τη στιγμή όλα normal. Μπαίνω στο λεωφορείο του γυρισμού. Μόλις είχε λήξει το απεργιακό ωράριο. Δίπλα μου ένας παππούς “βουκολικός ποιητής”-αλλα επιστροφή στην φύση με χαρακτηριστική Θεσσαλιώτικη προφορά. Κοντά μια Κυρία που τα ‘χε βάλει με θεούς και δαίμονες. Έχωνε αβέρτα για την μείωση των συντάξεων, για μνημόνιο και τα σχετικά. Οδηγός ο κλασσικός «Ελληνάρας», με κομπολογάκι, σιγοτραγουδούσε ,μάλλον, κάτι σαν Καρρά, φραπεδιά κ.λπ. Κι έρχεται η φάση. –Αμάν, πια μου πήρατε το κεφάλι!(οδηγός)-Τι μιλάς εσύ ρε τα τσεπών’ ς τα 50.000 και μ’ λας;(παππούς)-Έλα οδήγα εσύ ρε αν γουστάρεις!!(οδηγός)-Τι μας λες ρε τεμπελχανά, πήγαιν’ τσέπω’ ς τα κηφήνα!(παππούς)-Γέρο έλα οδήγα εσύ εγώ σταματάω!(οδηγός)-Άι οδήγα ρε μην σου φέρ’ κανά μπαστούν’ !(παππούς)-Τέρμα κατεβαίνω!(οδηγός)-Μα τι πράγματα είναι αυτά σταματήστε σας παρακαλώ πολύ!(Κυρία)-Καλά!!(Και οι δύο)… Εγώ χαμογελάω. Η απόλυτη σκηνή σουρεαλισμού! Με τη μια επικράτησε άκρα του τάφου σιωπή! Το σουρεάλ σε όλο του το μεγαλείο!!!! Έτσι απλά…