Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Ο Αυτοκράτορας πίσω στην Πόλη!


            
             
              Αρχικά, να ξεκαθαρίσω πως ο γράφων είναι ΠΑΟΚ, κάτι το οποίο δε διαπραγματεύεται. Το βράδυ της Κυριακής, όμως, όχι ότι αλλαξοπίστησα, αλλά πανηγύρισα σαν να κέρδιζε η δική μου ομάδα! Ήταν τέτοια η ταύτιση μου με την προσπάθεια του Ολυμπιακού που με το νικητήριο καλάθι του Πρίντεζη επισκίασα με τις φωνές μου τους κρότους από τα δυναμιτάκια που ακούστηκαν στη γειτονιά μου…  Ο Ολυμπιακός είναι, πλέον, Πρωταθλητής Ευρώπης κερδίζοντας παράλληλα τον ευρωπαϊκό σεβασμό, το θαυμασμό και την αναγνώριση όσων το βράδυ της 13ης Μαΐου ταυτίστηκαν μαζί του.
             Οι ερυθρόλευκοι κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, που τους ήθελαν όχι απλά εκτός τελικού αλλά εκτός final four, αντιπαρατάχθηκαν με πάθος και φιλοδοξία στο παρκέ της “Sinan Erden Arena” έτοιμοι να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις ό,τι τους αναλογούσε. Και η μοίρα τους δικαίωσε… Δεκαπέντε χρόνια μετά την κατάκτηση του τροπαίου στη Ρώμη, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και έγραψαν ιστορία στην Κωνσταντινούπολη. Σε χώμα ελληνικό. Στη συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κι η ιστορία έμελλε να γραφτεί ηρωικά, χιτσκοκικά. Με ένα αλήστου μνήμης ντεμαράζ, οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς γύρισαν ματς 19 πόντων κι έστειλαν τη “ρώσικη αρκούδα” από νωρίς σε χειμερία νάρκη… Τον επίλογο έγραψε ο εκπληκτικός Γιώργος Πρίντεζης με χουκ στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα έπειτα από ασίστ του MVP του final four Βασίλη Σπανούλη.
             Σε όλο το παιχνίδι ο Ολυμπιακός έβλεπε την πλάτη της ΤΣΣΚΑ. Οι Ρώσοι ήταν συνεχώς μπροστά στο σκορ λόγω της υπεροχής τους κοντά στη ρακέτα. Με τους Κιριλένκο, Κριάπα και Κρστιτς να κυριαρχούν στους αιθέρες, ο Ολυμπιακός έπρεπε να ρισκάρει από την περιφέρεια, τουλάχιστον στην επίθεση. Στην άμυνα χτύπησε τα match-up με βοήθειες και πολλές παγίδες πράγμα το οποίο του απέφερε και πολλά κλεψίματα. Ωστόσο και οι δύο ομάδες υπέπεσαν σε πολλά λάθη ,20-20, κάτι το οποίο δε βοήθησε να δούμε μπάσκετ υψηλού επιπέδου.
            Η Ελληνική ομάδα, όμως, έδωσε μία πρωτόγνωρη παράσταση. Παπανικολάου, Μάντζαρης και Σλούκας πρωτοστάτησαν στην ανατροπή, ειδικά ο πρώτος, βάζοντας τρομερή ενέργεια μέσα στο παρκέ και παίζοντας την κάθε άμυνα σαν να είναι η τελευταία. Τα ελληνόπουλα συμπαρέσυραν και τους ξένους της ομάδας κι έτσι φτιάξανε ένα σύνολο με μέταλλο νικητή-δημιουργία του μεγάλου Ίβκοβιτς.
            Ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί έδειξε ότι το ήθελε περισσότερο. Έδωσε μάλιστα ένα ηχηρό χαστούκι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας που ξεκίνησε να χτίζει ομάδα με ηγεμονικά συμβόλαια, ξεχνώντας ότι τα τρόπαια θέλουν προσωπικότητες, ομοψυχία και τσαμπουκά.        
            Το κατόρθωμα του Ολυμπιακού θα μείνει στην Ιστορία. Άλλωστε, η ιστορία του Δαυίδ με το Γολιάθ είναι η πλέον χιλιοειπωμένη και αγαπητή στον κόσμο…         
           
            

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Open mind-Δηλαδή η επεξεργασία του (μη) πραγματικού

            Η ατομική σκέψη συνιστά από μόνη της εργαλείο. Ένα εργαλείο πνευματικής άσκησης που επεκτείνει τους πνευματικούς ορίζοντες. Αν μάλιστα επεκταθεί πολύ-πάει παραπέρα που λέμε- και γίνει συλλογική, τότε γίνεται όπλο. Και γίνεται όπλο γιατί αν μία σκέψη είναι απειλητική από μόνη της για ένα σύνολο εξουσιών, τότε πολλές μαζί διαμορφώνουν νέο συλλογικό φαντασιακό κόντρα στο πρώην επιθυμητό. Όλα αυτά, βέβαια, βρίσκονται σε θεωρητική βάση.
            Τελευταία ακούω αυτήν την ατάκα:“ Δε περίμενα ν’ αλλάξει ο κόσμος, πρώτα έπρεπε ν’ αλλάξω εγώ!”. Σύμφωνοι… Σε επίπεδο επικοινωνίας-που είναι και το ζητούμενο-η ατάκα κερδίζει πολύ. Κι αυτό γιατί δείχνει μία ηγετική προσωπικότητα με υψηλό αίσθημα ευθύνης. Με εμφανή δηκτικότητα ωστόσο. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν εμπεριέχει διάθεση αυτοκριτικής. Το παιχνίδι με τα λόγια(mind games) είναι ένα σύνηθες επικοινωνιακό τρικ. Και με ισχυρή απήχηση στο σύγχρονο μαζάνθρωπο
            Για να μη γίνεται κάποιος έρμαιο των mind games πρέπει πολύ απλά να αναπτύξει τον τρόπο σκέψης του. Πως; Κατ’ αρχήν συζητώντας και ανταλλάσσοντας απόψεις επί παντός επί στητού. Η καθαρότητα μίας ατομικής σκέψης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη διάθεση διαλλακτικότητας που παρουσιάζεις σε μία κουβέντα. Αν εξ αρχής δεν είσαι διατεθειμένος να ακούσεις το διαφορετικό, μάλλον φοράς παρωπίδες. Η έρευνα. Η αναζήτηση στοιχείων γύρω από αυτό που ψάχνεις και η διασταύρωση πληροφοριών σχετικά με το θέμα που σε ενδιαφέρει. Η ενημέρωση. Απομονώνοντας την είδηση και κριτικάροντας το σχόλιο. Επιπλέον, το φιλτράρισμα σε αυτά που προετοιμάζεσαι να πεις και η οργάνωση της σκέψης σου με επιχειρήματα. Όλα αυτά θα έρθουν και θα δέσουν με την μετέπειτα εσωτερική ανάλυση που θα κάνεις, αρχίζοντας να αξιολογείς πρόσωπα και πράγματα. Προϋπόθεση όλων, βέβαια, το να είσαι διαβασμένος.
            Σε έναν κόσμο που καθημερινά σου λένε πως γεννήθηκες για να κυβερνείσαι- you were made to be ruled- ,που πείθεσαι πως χρειάζεσαι πολιτικούς ηγέτες-μεσσίες ή “ηγεμόνες”, σ’ αυτόν τον κόσμο που ενώ δημιουργήθηκε για να είναι ο άνθρωπος το μέτρο των πάντων, τελικά κατέληξε να ποδοπατείται για το κέρδος, μοναδική άμυνα είναι η σκέψη. Η αληθινή επανάσταση, άλλωστε, είναι η επανάσταση της συνείδησης-Τζ. Κρισναμούτρι. Και για να γίνει κάτι τέτοιο εφικτό, πρέπει πρώτα να φτάσουμε στο στάδιο της κατανόησης. Ένα τέτοιο βήμα θα σημάνει προδιάθεση για μεταμόρφωση, άρα πνευματική εξέλιξη.
           
Υ.Γ.1 Ελπίζω στις μεθαυριανές εκλογές να δείξουμε ένα νέο συλλογικό φαντασιακό...
Υ.Γ.2 Η εικόνα είναι με εμφανή τη διάθεση σαρκασμού!