Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

(Ληξο)πρόθεσμο


                Οι κλυδωνισμοί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας καλά κρατούν. Μετά τις εσωκομματικές-κυβερνητικές διαφωνίες για τον πρόσφατο υπουργικό ανασχηματισμό, τώρα έχουμε το κυρίως πιάτο, την καυτή πατάτα, το ζουμί των τρεχουσών εξελίξεων. Το ψήφισμα για το μεσοπρόθεσμο-το 2ο μνημόνιο. Νέα, φρέσκα και σπαρταριστά μέτρα που θα τελειώσουν τη δουλειά κι ότι απέμεινε από το πρώτο μνημονιάκι.
                Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε αυτόν τον μίνι ανασχηματισμό προσώπων. Και τον αποκαλώ έτσι διότι πραγματικά εμένα δε μου προξένησε καμία ιδιαίτερη αίσθηση(περί αλλαγής τουλάχιστον). Μάλιστα, πιστεύω πως επρόκειτο για μία πρόχειρη και στιγμιαία απόφαση έτσι για το θεαθήναι. Ο κατά τα φαινόμενα πρωθυπουργός ήθελε απλά μία πίστωση χρόνου. Και την εξασφάλισε, δεδομένου πως κόσμος και ντουνιάς για καμιά βδομαδούλα ασχολήθηκε με τα νέα-λέμε τώρα-πρόσωπα που ανέλαβαν τα καινούργια τους υπουργικά πόστα. Κι αρχίσανε τα αφιερώματα, οι συνεντεύξεις κτλ. Και οι νέοι Υπουργοί, φυσικά, άψογοι, πήγαν στο ραντεβού με το ράφτη τους για τα νέα κοστούμια.
                Την ίδια στιγμή έβγαινε από παντού βρώμα για τη συνάντηση Παπανδρέου-Σαμαρά και για τη χυλόπιτα που έφαγε ο “Πρωθυπουργός”, συγγνώμη άρνηση, για ενδεχόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας-μία Διακυβέρνηση δηλαδή. Και αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό, πως αυτά τα κολεγιόπαιδα του Χάρβαρντ φτάσανε να κρατούν αφ’ υψηλού τις τύχες της Ψωροκώσταινας. Και μάλιστα πως ο κολλητός του George, Tony έγινε τόσο σκληρός ιδεαλιστής, αδιαπραγμάτευτος και μοναχικός καβαλάρης. Και η Ψωροκώσταινα να πεινάει από καπρίτσια, έριδες και λυκοφιλίες Αμερικανοθρεμένων “αυτοδημιούργητων”…
                Ειλικρινά αυτό που διαπιστώνω καθημερινά είναι πως η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία-το επί λέξει Πολίτευμα της χώρας μας-δεν υφίσταται, δεν εφαρμόζεται ή απλά αγνοείται ως προς την ουσία και τη σημασία της. Οι 300, και όχι του Λεωνίδα, δείχνουν μία παντελή έλλειψη σοβαρότητας πάνω σε κρίσιμα και κομβικά θέματα. Επιπλέον, είδα πως η έλλειψη πολιτικού κύρους και αξιοπιστίας καλύφθηκαν με ελεγχόμενες παραιτήσεις-ευθιξίας που κατά τα’ άλλα δεν προκάλεσαν ισχυρές αλλαγές. Με λίγα λόγια δεν είδα να παίρνονται κεφάλια, δεν είδα να λειτουργεί γκιλοτίνα. Αντίθετα, βλέπω πως εμμένουν σε πολιτικές στασιμότητας και σκοπιμότητας που έχουν ως φόντο την ελεγχόμενη και σταδιακή πτώχευση της χώρας.
                Χρειάζεται θεσμική κι εκ θεμελίων αναδιοργάνωση κι όχι ανασχηματισμό προσώπων. Χρειάζεται, βέβαια, κι αλλαγή νοοτροπίας. Όλων. Από τα πιο απλά καθημερινά κι ανούσια πράγματα. Εκεί βασίζεται η ανάπτυξη. Και για τη δημιουργία νοοτροπίας προαπαιτείται παιδεία

Υ.Γ.1 Ο Βενιζέλος δέχτηκε έτσι απλά να γίνει το δεκανίκι του Παπανδρέου και να πέσει στο λάκκο με τους λέοντες ή κάποιο άλλο λάκκο έχει η φάβα;

Υ.Γ.2Για το Μεσοπρόθεσμο δεν πρέπει να υπάρξει δημοψήφισμα δεδομένου ότι αφορά τα μεσαία νοικοκυριά-στρώματα πρωτίστως ή απλά θα αποφασίσουν οι τεχνοκράτες και ομοιοπαθείς βουλευτές μας;

Υ.Γ.3 Θα ψηφιστεί τώρα ή να πάω για καμιά βουτιά; Κι όποιοι κατάλαβαν… με εκπλήσσουν!