Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Πολιτική και Πολιτικοί: Ο κόσμος που (δεν) αλλάζει

Φτάνουμε στο τέλος. Και όχι γιατί στις 26 Ιανουαρίου θα περάσει ένας αστεροειδής δίπλα από τη γη. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη το τέλος είναι ο σκοπός, είναι η κάθαρση. Στην επαύριο των βουλευτικών εκλογών θα μάθουμε ποιος ήταν ο σκοπός της προ-εκλογικής περιόδου.

Υπομείναμε πολλά. Προπαγάνδα, Λαϊκισμός, Δημαγωγία εξαπολύθηκαν με εξαιρετικά όψιμο τρόπο, σε μία ανείπωτη και ανεπανάληπτη βερμπαλιστική επίθεση στους ψηφοφόρους. Μία τακτική βάρβαρου προσηλυτισμού. Όλοι παραδέχθηκαν, εμμέσως πλην σαφώς, πως στον πόλεμο όλα επιτρέπονται. Και η προ-εκλογική πολιτική εξισώθηκε πλήρως με τις τακτικές πολέμου. Αλλά, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Σωστά;

Το ενισχυμένο πρόγραμμα λαϊκισμού των κομματικών παρατάξεων διακρίθηκε για την έλλειψη δημιουργικότητας του. Δε θα ξεχάσω ΠΟΤΕ την “πρώτη πτήση” του ΠΑΣΟΚ που μας φωνάζει ότι είναι ο εγγυητής της σταθερότητας σε μία πιθανή κυβέρνηση. Δε θα ξεχάσω ΠΟΤΕ το στοργικό και πατρικό “παιχνίδι” του Καμμένου με ένα παιδάκι, ονόματι Αλέξης-υψηλός παραλληλισμός, ενώ προσπαθεί να μας πείσει ότι οι ΑΝ.ΕΛ. είναι το αναγκαίο καλό. Δε θα ξεχάσω ΠΟΤΕ τη “διαρροή” μνημείο bloopers του spot της ΝΔ όπου καταρρίπτεται κάθε σοβαροφάνεια του απερχόμενου, πλέον, πρωθυπουργού. Ίσως δε θα ξεχάσω ΠΟΤΕ και το ότι ο Γκλέτσος υπήρξε κάποτε κομμάτι μίας προ-εκλογικής περιόδου. ΤΕΛΕΙΑ. Δε θα ξεχάσω, επίσης, ΠΟΤΕ το ύφος του ΓΑΠ στην πρώτη του ομιλία για το νέο του κόμμα. Νωχελικό, βαριεστημένο, κοπιαστικό. - Γιατί βρίσκομαι εγώ εδώ; - Ποιος μου είπε να 'ρθω. Και το κοινό 65 και άνω.

Δε θέλω να βγάλω καμία εμπάθεια. Κοινός παρανομαστής των κομματικών παρατάξεων στην προ-εκλογική περίοδο, η εμφανής αδυναμία πειθούς. Και η ολοκληρωτική αποτυχία των διαφημιστικών spot είναι το κερασάκι στην τούρτα της πολιτικής αταλαντοσύνης των πολιτικών.

Οι προβλέψεις μιλάνε για ένα οκτακομματικό σκηνικό πλειοψηφίας, πολυφωνίας, μάλλον συνωστισμού στη σύσταση της νέας βουλής. Το Ποτάμι, οι ΑΝ.ΕΛ. και το ΠΑΣΟΚ επιθυμούν διακαώς τη συμμετοχή τους στο σχηματισμό κυβέρνησης. Από πού προκύπτει, όμως, αυτό το πνεύμα σύμπνοιας, σύμπλευσης, συμπόρευσης; Πρόκειται για αγνό συνεργατικό πνεύμα με σκοπό το “κοινό καλό”; Όλοι ψάχνουν να πείσουν τον Αλέξη κι αυτός είναι ικανός ακόμα και σαν κυβέρνηση να κάνει αντιπολίτευση στο πτώμα του Σαμαρά. Ο καθένας για το δικό του συμφέρον και όλοι τους για το “κοινό καλό”.

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης έκλεισε, σύμφωνα με τα λεγόμενα των πολιτικών προσώπων. Μάλλον αποτυχημένα αν αναλογιστεί κανείς το δόγμα του ΣΟΚ που εφαρμόσθηκε την πενταετία 2009-2014. Κοινή ελπίδα να κλείνει με το 2014 και με την αδυναμία ομόφωνης επιλογής Προέδρου Δημοκρατίας που μας οδηγεί σήμερα στη σύσταση νέας κυβέρνησης και νέας βουλής. Ελπίδα Τώρα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με κάθε κόστος. Τι είναι διατεθειμένος να δώσει για το “κοινό καλό”; Θα απαντηθεί σύντομα. Σε πρώτη φάση “πούλησε” σχεδόν τα πάντα για να γίνει κυβέρνηση. Χαλίφης στη θέση του χαλίφη για το “κοινό καλό”. Ό,τι και να σημαίνει αυτό.


1 σχόλιο:

  1. Πώς γίνεται στον κάθε παλαβιάρη εξήγησέ μου κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για τα σχόλια σας!