Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Η γειτονιά μου ΠΡΕΠΕΙ να είναι ασφαλής.

Πριν από δύο περίπου εβδομάδες έκαναν διάρρηξη στο σπίτι της αδερφής μου. Της πήρανε τον φορητό της υπολογιστή, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου, ένα i-pod μετρητά, δύο μπουφάν και ένα σακίδιο πλάτης για να τα βάλουνε μέσα. Θα μου πεις -μικρό το κακό, πάλι καλά δεν ήταν μέσα κτλ. Πράγματι, μετά από ένα τέτοιο περιστατικό συνειδητοποιείς την ασημαντότητα των άψυχων αντικειμένων και την σπουδαιότητα των ουσιαστικών ζητημάτων- η ακεραιότητα σου εν προκειμένω. Ωστόσο, πρόκειται για ένα μεγάλο ψυχολογικό σοκ. Κλονίζεται το μυαλό και η ψυχή σου. Όταν γυρίζεις σπίτι σου, μετά κι από την συνήθη κοπιαστική ρουτίνα σου και αντικρίζεις τον χώρο σου διαρρηγμένο, καταπατημένο, ανάστατο παθαίνεις ψυχρολουσία. Πρόκειται για τον βιασμό της ιδιωτικότητας σου. Γιατί η απώλεια των υλικών αγαθών σου είναι ένα μετρήσιμο οικονομικό πρόβλημα, η απώλεια του αγαθού της ασφάλειας, όμως, δεν είναι μετρήσιμη και απαιτεί χρόνο για την επανάκτησή του.

Ακολουθήσαμε το πρωτόκολλο. Η σήμανση ήρθε για δαχτυλικά αποτυπώματα, έγινε η αναφορά πάμε παρακάτω.

Επί του παρόντος μαθαίνω πως το αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς μου λειτουργεί βαριά-βαριά με μονοψήφιο αριθμό απασχολούμενων. Αυτοί είναι για τα γραφειοκρατικά θέματα. Γιατί κατά τα λοιπά νιώθω εξαιρετικά ασφαλής σαν πολίτης να βλέπω τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ να την αράζουν στην πλατεία και να ανεβάζουν τον τζίρο στα everest, τους προσφέρει και 50% έκπτωση σε καφέδες και ντόντατς. -Αξίζει για 600 ευρώ μηνιάτικο να ρισκάρω την ακεραιότητά μου; Απορεί ο μέσος απασχολούμενος της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Απαντώ εγώ: - Πάντως δεν πληρώνεσαι για να αράζεις στην πλατεία και να κάνεις κόρτε με κάθε μεθυσμένο κοριτσάκι που φοράει ψιλοτάκουνα ή να πουλάς εξουσία και αντριλίκι σε κάθε φουκαρά ταρίφα που διπλοπάρκαρε για να παραλάβει κούρσα. Δυσκολεύομαι, να κατανοήσω τους λόγους ύπαρξης της ομάδας κρούσης όταν δεν έχουν ούτε τη βενζίνη για το μηχανάκι να καλύψουν. Είναι να απορείς. Αν δε, τεστάρεις το επίπεδο απόκρισης της ΕΛ.ΑΣ μετά από τηλεφώνημα για υποψία εγκληματικής ενέργειας, πιο γρήγορα θα έρθει ο ντελιβεράς από την πίτα του παππού.

Το θέμα με την λειτουργικότητα του μηχανισμού της αστυνομίας είναι ευρύ. Αντιλαμβάνεσαι το χάσμα εξουσίας της ΕΛ.ΑΣ με την παρούσα κυβέρνηση και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη από το πως διαχειρίστηκαν όλες οι πλευρές το πρόβλημα της Αμυγδαλέζας. Αρχικά, ο χώρος και η λειτουργία της Αμυγδαλέζας ήταν το πρόβλημα αυτό καθαυτό. Ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης μέσα στο οποίο στοιβάζονταν άνθρωποι από πολλές διαφορετικές εθνικότητες και κάτω από πραγματικά εξαθλιωμένες συνθήκες διαβίωσης. Και να ακούς μετά “ήρθα στην Ελλάδα για μία καλύτερη μοίρα”... Η τραγική ειρωνεία έπεται. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας άνοιξε τις πόρτες του και ξέβρασε εκατοντάδες “από δαύτους”. Για να ακριβολογούμε τους ξέβρασαν μετά συνοδείας, τουλάχιστον μέχρι και την πλατεία Ομονοίας όπου και σκόρπισαν. Το μεταναστευτικό ζήτημα, βέβαια, είναι ένα περίεργο θέμα με πηγή όλων των κακών τη Συνθήκη του Δουβλίνου 2. Η περίεργη αυτή Συνθήκη προβλέπει ότι μετανάστες οι οποίοι εισέρχονται στην Ελλάδα και κατόπιν μεταβαίνουν σε άλλη χώρα για να αιτηθούν άσυλο θα πρέπει σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης να επιστρέφονται πίσω στην Ελλάδα. Μοιραία, λοιπόν, η Ελλάδα ως κράτος υποδοχής κρατάει αναγκαστικά έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών χωρίς επίσημα χαρτιά, σε άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες. Οι μετανάστες είναι κομμάτι του κοινωνικού ιστού και πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στην οικονομία του τόπου, όχι να εξαθλιώνονται και να παραμένουν ανενεργοί.

Δεν είναι τυχαίο πως η άνοδος της εγκληματικότητας συνδυάζεται με το μεταναστευτικό ζήτημα. Τα αποτελέσματα αυτού του επικίνδυνου επιχειρήματος τα είδαμε στις εκλογές του 2012 και πιο πρόσφατα το Γενάρη με τα σταθερά υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Η ρητορική της ακροδεξιάς, άλλωστε, συνηθίζει να στοχοποιεί τις περιθωριακές ομάδες και ιδιαίτερα τους μετανάστες. Την απάντηση στη ξενοφοβία και τον ρατσισμό την έδωσε πολύ έξυπνα η Actionaid.

Αιτιολογώντας, να τονίσω πως το Χαλάνδρι πλήττεται εδώ και καιρό από πολλές διαρρήξεις και ληστείες. Οι δράστες είναι ΈΛΛΗΝΕΣ. Όχι αλλοδαποί.

Για να μη ζούμε σε μία κοινωνία ζούγκλα, φτιάξαμε το Σύνταγμα, φτιάξαμε και τους Θεσμούς. Για να νιώθουμε την ασφάλεια ότι το δικαίωμα στην ιδιωτική ιδιοκτησία προστατεύεται, το δικαίωμα στην ιδιωτική κατοικία κατοχυρώνεται, το δικαίωμα στην ιδιωτική περιουσία διασφαλίζεται. Για να μην χάσουμε την ιδιότητα του πολίτη και αποκλίνουμε από τη νομιμότητα, παίρνοντας το νόμο στα χέρια μας υπάρχουν οι παραπάνω νομοθετικές διατάξεις. Για να ΜΗΝ ζούμε, σήμερα, σε μία κοινωνία της αυτοδικίας.