Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

H MNHMH TOY ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η επέτειος του Πολυτεχνείου αποτελεί διαχρονικό σύμβολο για την δημοκρατία, την ελευθερία και την ανθρωπιά. Υψηλά ιδανικά όπως η ανεξαρτησία, η ειρήνη, η ελεύθερη και χωρίς λογοκρισία παιδεία, η ελεύθερη σκέψη και βούληση, προασπίστηκαν σθεναρά από ανθρώπους αδέσμευτους, ασυμβίβαστους, μα πάνω απ’ όλα ελεύθερους. Σαράντα ,περίπου, χρόνια μετά, τα γεγονότα εκείνης της «μαύρης» επταετίας 1967-1973 παραμένουν βαθειά χαραγμένα στις μνήμες όλων μας και εξιστορούνται για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Όλα άρχισαν στις 21 Απριλίου του 1967 όταν και η Χούντα(χούντα, σημειωτέον, σημαίνει σύνδεσμος και είναι ισπανικής προέλευσης λέξη)των Συνταγματαρχών κατέλαβε την εξουσία με το έτσι θέλω. Πρωτοστάτης της κίνησης αυτής, της κατάλυσης της δημοκρατίας δηλαδή, ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος ο οποίος είχε και άμεσους συνεργάτες τους Στυλιανό Παττακό και Νικόλαο Μακαρέζο, μαζί με άλλους 26 υψηλόβαθμους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού. Τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου, λοιπόν, οι πραξικοπηματίες αφού είχαν εξασφαλίσει 100 τεθωρακισμένα τανκς, κατέλαβαν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Εν συνεχεία, προχώρησαν στην εκτέλεση του σχεδίου «Προμηθεύς»- σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ, που είχε ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση όλων των Αθηναϊκών στρατιωτικών δυνάμεων. Σύμφωνα με το Σχέδιο «Προμηθεύς», ο στρατός προχωρούσε στην εξαναγκαστική(λαϊκ. ετσιθελική) ανάληψη της εξουσίας με σκοπό να αποτρέψουν πιθανή κομμουνιστική εξέγερση, αν, βέβαια, επενέβαιναν στην χώρα οι στρατιωτικές Σοβιετικές δυνάμεις. Οι πραξικοπηματίες, μάλιστα, έκαναν λόγο για δική τους επανάσταση που απέτρεπε μια κομμουνιστική έξαρση.
Την ίδια στιγμή, ο έμπιστος του βασιλιά και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Γ. Σπαντιδάκης, απομακρυνόταν από την θέση του. Αντικαταστάτης του ο Οδυσσέας Αγγελής, επιστήθιος φίλος του αρχιδικτάτορα Παπαδόπουλου. Ο στόχος ήταν προφανής. Η κατάληψη των νευραλγικών θέσεων από έμπιστους της ερχόμενης κυβέρνησης. Πάντως, η μοναδική προσπάθεια αντίστασης ήταν από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης Γεώργιο Ράλλη ο οποίος επιχείρησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ο. Βιδάλη για να σημάνει συναγερμό και να κινητοποιήσει το Γ’ Σώμα Στρατού της Θεσσαλονίκης. Μάταια όμως αφού το Σχέδιο Προμηθεύς είχε, ήδη, τεθεί σε εφαρμογή σε όλη την χώρα.
Διαπιστώνεται, λοιπόν, πως το πραξικόπημα του ’67 δεν ήταν μια βεβιασμένη και απονενοημένη ενέργεια από διάφορους «οραματιστές»- ειρωνεύομαι για τον όρο ασφαλώς. Ήταν, αντίθετα, ένα καλοσχεδιασμένο και προμελετημένο πλάνο χρόνων έτοιμο να εκπονηθεί την κατάλληλη στιγμή. Υπήρξε προετοιμασία και τριβή. Συγκεκριμένα, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος(1945-1949)μεταξύ των κομμουνιστικών δυνάμεων ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του εθνικού στρατού, που έχαιρε υποστήριξης των Άγγλων και των Αμερικανών. Μετά την καταστροφική, από πάσης φύσεως, ήττα των κομμουνιστών, οι μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις ακολούθησαν μια τακτική τρομοκρατίας και επιφυλακής για ενδεχόμενο κομμουνιστικό ξέσπασμα-υπήρχε φόβος για νέα επανάσταση. Ένα από τα ακραία μέτρα που λήφθηκαν ήταν μεταξύ άλλων και ο έλεγχος του τύπου και γενικότερα της πληροφόρησης κατόπιν προσωπικής ευθύνης του Κ. Καραμανλή το 1961. Ο ελληνικός λαός ζούσε, ήδη, σ’ ένα ανελεύθερο, αυταρχικό κι ελεγκτικό καθεστώς. Και σιγά-σιγά έπαιρνε μια ιδέα για την συνέχεια. Ο αποπροσανατολισμός του κόσμου είχε επιτευχτεί αφού δεν είναι τυχαίο πως από το 1960-1973 σημειώθηκε πρωτοφανής άνθιση του αθλητισμού, των τεχνών και ό,τι περιελάμβανε άρτο και θεάματα.
Ο μηχανισμός ελέγχου του τύπου και των πληροφοριών αποτελούταν  από Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους, επιλεγμένους βεβαίως και από στρατιωτικούς. Οι μισθοί πληρώνονταν από κρυφά κονδύλια της Γενικής Διεύθυνσης Τύπου και Πληροφοριών(ΓΔΤΠ)καθώς και Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών(ΚΥΠ). Όπως γίνεται κατανοητό, οι συμμετέχοντες σ’ αυτό το δίκτυο προπαγανδιστικής κι ελεγχόμενης ενημέρωσης, στη συνέχεια και κατά την διάρκεια της Χούντας θα γίνονταν τα τέλεια αξιοποιήσιμα όργανα εξουσίας. Ταυτόχρονα, μέσα στο στρατό γινόταν μυστική εκπαίδευση στρατιωτικών και αξιωματικών που ήταν ενταγμένοι στο πρόγραμμα πραξικοπήματος ονόματι ΙΔΕΑ. Μέσα στον ΙΔΕΑ δρούσε κι ο τότε φέρελπις και φιλόδοξος αξιωματικός Γεώργιος Παπαδόπουλος . Μετά από ένα χρονικό διάστημα, οι μηχανισμοί αυτοί έλαβαν εντολή να ενεργοποιηθούν. Την εντολή έδωσε ο Τζον Μόρι, απεσταλμένος πράκτορας της CIA στην Αθήνα. Ο στόχος ήταν διπλός. Πρώτον η άμεση ανατροπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου και δεύτερον η επιβολή κυβέρνησης στρατιωτικών δια πραξικοπήματος. Όλα έδειχναν ξεκάθαρα πως η Ελλάδα ετοιμαζόταν για αλλαγές όχι και τόσο ευνοϊκές για την δημοκρατία…
Στην επερχόμενη επταετία της Χούντας των Συνταγματαρχών ο λαός αντιδρούσε στα μέτρα και στις διατάξεις, αλλά σπασμωδικά και μεμονωμένα. Η εξουσία είχε τον τρόπο να καταστέλλει κάθε τόσο διαδηλώσεις και αντιδράσεις. Η ώρα, όμως, που ο κόμπος θα έφτανε στο χτένι πλησίαζε… Ήταν το τετραήμερο 14-17 του Νοέμβρη όπου ο κόσμος δήλωσε έντονα την δυσαρέσκειά του. Η κατάληξη παρ’ όλα αυτά δεν ήταν καθόλου καλή.
Το πρωινό της 14ης εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου μαζεύονται στο Πανεπιστήμιο του Ζωγράφου  και ξεκινούν συνελεύσεις. Την ίδια ώρα και στην Νομική, στην Σίνα, αποφασίζουν οι φοιτητές να κινηθούν προς το Πολυτεχνείο εκεί όπου πρέπει να συνεχιστεί η συζήτηση. Στις 14.00 το μεσημέρι 5000 φοιτητές έχουν κατακλίσει το Πολυτεχνείο κι ενώ η συρροή κόσμου συνεχίζεται. Η Πατησίων δονείται από αντιχουντικά συνθήματα για πρώτη φορά με τέτοια ένταση κι έκταση. Παράλληλα πίσω κι εντός του κτιρίου «Αβέρωφ» σχηματίζεται Συντονιστική Επιτροπή της κατάληψης. Εν τέλει στις 20.30 οι πόρτες της Σχολής σφραγίζονται και γίνεται η πρώτη συνεδρίαση. Λίγο μετά η Πατησίων γεμίζει προκηρύξεις κι ο συνωστισμένος κόσμος φωνάζει «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία» και «Κάτω η Χούντα».
Την επομένη, η κατάληψη προσελκύει πλήθος κόσμου της πρωτεύουσας. Η αντίδραση τείνει να γίνει παλλαϊκή. Το Πολυτεχνείο «γεμίζει» συνεχώς. Στις 21.30 οι δρόμοι γύρω από το υπό κατάληψη κτίριο σείονται από αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα. «Έξω η Αμερική», »Κάτω το ΝΑΤΟ», »Κάτω η Εξουσία» Η κυβέρνηση Χριστόφια ,τότε, στέλνει μυστικούς πράκτορες να ανακατευτούν με το πλήθος για να φωτογραφίσουν τους παρευρισκόμενους και να εντοπίσουν τους υποκινητές της εξέγερσης. Στα γύρω κτίρια είναι ακροβολισμένοι και κρυμμένοι ελεύθεροι σκοπευτές.
Στις 16 Νοεμβρίου τίθενται σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφωνικού σταθμού των φοιτητών και των έγκλειστων του Πολυτεχνείου στους 1050 χιλιοκύκλους. Η εμβρόντητη Αθήνα παρακολουθεί και ακούει πλέον τις εξελίξεις. Οι φοιτητές καλούν όλο τον κόσμο στον αγώνα κατά της Χούντας. Στις 09.00 στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα. Επιπλέον, ξεκινούν δύο μεγάλες διαδηλώσεις στην Σταδίου και στην Πανεπιστημίου. Το μεσημέρι, επιτροπή των αγροτών από τα Μέγαρα καταφθάνουν στο κτίριο «Αβέρωφ» και αφ’ ενός δηλώνουν την αμέριστη υποστήριξή τους κι αφ’ ετέρου διαμαρτύρονται για τις δημεύσεις των κτημάτων τους. Επί λέξει ο σταθμός μεταδίδει τα εξής: «Ο λαός των Μεγάρων στέκεται και υπόσχεται να αγωνιστεί στο πλευρό του φοιτητικού κι εργαζόμενου λαού… Ο αγώνας είναι κοινός… Δεν είναι μόνο για την πόλη των Μεγάρων ή το Πολυτεχνείο… Είναι για την Ελλάδα. Για τον λαό της, που θέλει να καθορίσει την ζωή του. Να πορευτεί στο δρόμο της προκοπής. Βασική προϋπόθεση, η ανατροπή της δικτατορίας και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας!
Μετά από το γεγονός αυτό, το απόγευμα οι διαδηλωτές γίνονται χιλιάδες με την συμμετοχή και των εργαζομένων. Παρά ταύτα στις 18.00 δυνάμεις καταστολής συγκρούονται με τους διαδηλωτές. Αποτέλεσμα της σύγκρουσης: πάρα πολλοί τραυματίες. Μία ώρα αργότερα η μεγάλη διαδήλωση οδηγείται προς το Πολυτεχνείο. Η αστυνομία χάνοντας την ψυχραιμία της ,πλέον, ρίχνει δακρυγόνα και αρχίζει να πυροβολεί δίχως λόγο. Στην θέα της ανικανότητας καταστολής της κοσμοπλημμύρας από την αστυνομία, Ο Παπαδόπουλος όντας εκνευρισμένος και σε έξαλλη κατάσταση, συνεδριάζει και ετοιμάζει τις στρατιωτικές δυνάμεις. Κοντά στον σταθμό Λαρίσης συγκεντρώνονται τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών. Ο έλεγχος και η ανοχή του Παπαδόπουλου δοκιμάστηκαν αρκετά. Πλέον είναι σε παραλήρημα. Θαρρεί πως γίνεται πόλεμος. Τρία τανκς επιστρατεύει από το Γουδί. Κατευθύνονται στο τόπο της κατάληψης. Η Συντονιστική Επιτροπή της κατάληψης ζητά διαπραγματεύσεις αλλά δεν ακούγεται. Την ίδια ώρα στη Σόλωνος, στην Κάνιγγος, στη Βάθη, στην Αριστοτέλους, στην Αλεξάνδρας, στην πλατεία Αμερικής, γίνονται μάχες σώμα με σώμα. Τα τανκς φτάνουν. Τα δύο σταθμεύουν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες. Στις 21.30 η αστυνομία εκδίδει την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Ο ραδιοσταθμός καλεί τον κόσμο να μην φύγει, να μην υποκύψει. Πεδίο μάχης έξω από την Σχολή. Δακρυγόνα, φωτιές, αποπνικτική ατμόσφαιρα, πανικός.
Η μοιραία ώρα πλησιάζει… Είναι ,ήδη, μεσάνυχτα. Το εσωτερικό ,πρόχειρο, νοσοκομείο στο κτίριο «Αβέρωφ», γεμίζει από τους τραυματίες. Στη 01.00 τα τανκς έχουν ,πλέον, περικυκλώσει τον χώρο. Ο ραδιοσταθμός μεταδίδει συνεχώς: «Μην φοβάστε τα τανκς», «Κάτω ο φασισμός», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μην γίνετε δολοφόνοι.» 01.30: Τα τανκς ξεκινούν την πορεία με αναμμένους τους προβολείς. Οι φοιτητές μεταφέρουν μια mercentes πίσω από την κεντρική πύλη. Οι φοιτητές ανεβαίνουν στα κάγκελα και τραγουδούν δυνατά τον εθνικό ύμνο. Φωνάζουν στους φαντάρους «Είμαστε αδέρφια σας» Δίνεται διορία είκοσι  λεπτών για να βγουν. Η συντονιστική επιτροπή ζητά χρόνο και διαπραγματεύεται για την ομαλή έξοδο των έγκλειστων.
02.50-Ώρα Μηδέν… Ο επικεφαλής αξιωματικός λαμβάνει την απευκταία εντολή. Μία μόνο κίνηση του χεριού του καθορίζει το φινάλε. Το τανκ προχωρά και στο διάβα του ισοπεδώνει την κεντρική πύλη και καταπατά τους φοιτητές. Την στιγμή του εγκλήματος απαθανατίζει κρυφά ένας Ολλανδός δημοσιογράφος. Η εικόνα σοκάρει. Το τανκ προχωρά μέχρι και τα σκαλιά του κτιρίου. Ακολοθούν οι άνδρες του ΛΟΚ και της Ασφάλειας και συλλαμβάνουν όσους μπορούν σαν κοινούς εγκληματίες. Το λυσσαλέο κυνήγι από την Ασφάλεια συνεχίζεται. Άξιο αναφοράς το ότι κάποιοι φαντάροι φυγαδεύουν κάποιους από τους φοιτητές. Οι κάτοικοι από τις γύρω πολυκατοικίες προσφέρουν καταφύγιο στους κυνηγημένους. Στις 03.20 όλα κατεστραμμένα, ισοπεδωμένα, καμένα, γκρεμισμένα. Τα αποτελέσματα της «γενναίας επέμβασης» των τανκ. Η ατμόσφαιρα μουντή και παγερή. Το κακό έχει γίνει. Επισήμως από την κυβέρνηση δηλώνονται 34 νεκροί και 840 προσαγωγές. Με την μεταπολίτευση δηλώθηκαν άλλοι 21νεκροί από θανάσιμο τραυματισμό. Πολλά στόματα έκλεισαν. Οι εικόνες αποτροπιασμού ,όμως, δεν καλύπτονταν. Δεν υπήρχε, πλέον, φίμωτρο για τον ελληνικό λαό και το αναμενόμενο ήταν θέμα χρόνου να γίνει. Όταν κι έγινε ένα χρόνο μετά και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, νησί υπό την επιτήρηση της Χούντας. Η κυβέρνηση έπεσε και σιγά-σιγά επανήλθε το δημοκρατικό πολίτευμα.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν αποκαθήλωσε αμέσως την Χούντα. Ήταν, όμως, ένα γερό χτύπημα, η αρχή του τέλους για την ακρίβεια, για την δικτατορία και ταυτόχρονα τόνωσε το δημοκρατικό φρόνημα του Έλληνα. Ο φόβος, πλέον, δεν υπήρχε και ο ελληνικός λαός είχε το ψυχικό σθένος, το κουράγιο και την αποφασιστικότητα να αντιταχθεί και να επαναφέρει δυναμικά την δημοκρατία. Γι’ αυτό κι οι ήρωες του Πολυτεχνείου θα μένουν ανεξίτηλοι στις μνήμες όλων όσων έχουν ακόμα συνείδηση. Διότι σε σκοτεινούς και χαλεπούς καιρούς δεν δείλιασαν κι έδρασαν προτάσσοντας την περηφάνια τους και σήμερα η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η δημοκρατία αποτελούν πάγιες κι αναλλοίωτες αξίες, τι κι αν λησμονούνται ενίοτε. Γι’ αυτό κι η μνήμη του Πολυτεχνείου είναι τόσο σημαντική. Δόξα και τιμή και στον Αλέξανδρο Παναγούλη που έδωσε τον δικό του αγώνα για την ελευθερία και δικαιώθηκε κι αναγνωρίσθηκε μετά θάνατον…  

ΠΗΓΕΣ   www.politikokafeneio.com
εκπομπή «Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ»

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Βρισκόμαστε μια ανάσα πριν από τις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές και η Αθήνα της προεκλογικής περιόδου εμφανίζει ξεκάθαρα σημάδια οργανωτικής διάλυσης και ανεπάρκειας, μέσα σε μια εντονότατη «μυρωδιά» παρακμής που κυκλώνει το ευρύτερο σκηνικό.
Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας ,είτε τις πρωινές ώρες είτε τις βραδινές , παρατηρείς εικόνες και «θεάματα» που δεν συνάδουν στον ωραιοποιημένο χαρακτηρισμό που έχουμε από μόνοι μας προσδώσει στην χώρα μας-αναπτυσσόμενη ή ανεπτυγμένη δεν έχει σημασία… αν και χρησιμοποιείται συχνά ως δημοκολακία. Οι ποικίλες απεργίες που λαμβάνουν χώρα στην πρωτεύουσα είναι συχνό έως και καθημερινό φαινόμενο που ως είθισται βρίσκει παραλήπτη την σημερινή κυβέρνηση. Το αποτέλεσμα των απεργών «ευδοκιμεί» όταν κάνουν την εμφάνισή τους τα κανάλια και προβάλλουν τα θέματα και τους προβληματισμούς των απεργών σε μια «εκτενή» αναφορά του ενός λεπτού στα δελτία ειδήσεων. Ο υπόλοιπος τηλεοπτικός χρόνος ,βλέπετε, είναι αφιερωμένος ευλαβικά στα λεγόμενα των υποψηφίων που πολιτεύονται καθώς και στην εποικοδομητική αντιπαράθεση ιδεών που καταλήγει σε ένα εμπορικό και τηλεοπτικό «ξεκατίνιασμα» με τους εκάστοτε παρουσιαστές να επιζητούν δραματοποιημένα την επαναφορά στην δήθεν εξ αρχής πολιτισμένη συζήτηση. Έτι μια φορά ο άμεσος στόχος των καλοθελητών, όσων εντάσσονται στο σύστημα, είναι ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, η ελεγχόμενη και ταυτόχρονα ελλιπής ενημέρωση, η καταστροφολογία και η δημιουργία κλίματος με φόντο την οικονομική κρίση στο ούτως ή άλλως πολύπαθες  ελληνικό σκηνικό.
Κι όλα αυτά ενώ την προηγούμενη εβδομάδα σκορπίστηκε ο φόβος και ο τρόμος σε γνωστές περιοχές στην Αθήνα… αιτία τρείς ελεγχόμενες, μικρής κλίμακας, εκρήξεις, προειδοποιητικές ενδεχομένως. Τα «εκρηκτικά» δέματα τα οποία περιείχαν εκρηκτικό μηχανισμό, είχαν ως στόχο τη Γαλλική Πρεσβεία στην Αθήνα-τελικά  έσκασε στην Καλλιθέα, όπου και πραγματοποιήθηκε ελεγχόμενη έκρηξη, ενώ το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, με αφορμή τα τελευταία γεγονότα μελετά την παράδοση ανοιχτών δεμάτων τα οποία θα πρέπει θα σφραγίζονται ενώπιον του ταχυδρομικού υπαλλήλου. Μετά την ελεγχόμενη έκρηξη, από τον έλεγχο προέκυψε ότι το δέμα ήταν παγιδευμένο με εκρηκτικά που είχαν τοποθετηθεί μέσα σε βιβλίο (τα άπαντα του Γεωργίου Σουρή). Η οδός Καλλιρόης παραμένει κλειστή από την οδό Βούρβαχη έως την Μενέχου.
Συναγερμός σήμανε και στη Βουλή, όταν εντοπίστηκε δέμα με παραλήπτη τον πρόεδρο της Βουλής χωρίς να αναγράφεται αποστολέας. Το πακέτο θεωρήθηκε ύποπτο και πέρασε δύο φορές από ειδικό μηχάνημα χωρίς να εντοπιστούν εκρηκτικά. Στη συνέχεια το δέμα ανοίχτηκε και διαπιστώθηκε ότι περιείχε βιβλία οικολογικού περιεχομένου. Βιβλίο περιείχε και το δέμα που βρέθηκε στην είσοδο της Ελληνικής Τράπεζας, στη διασταύρωση των οδών Βασιλίσσης Σοφίας και Μέρλιν, το οποίο προκάλεσε το συναγερμό στις αστυνομικές δυνάμεις. Στο σημείο αυτό πραγματοποιήθηκε επίσης ελεγχόμενη έκρηξη. Η αποθέωση της εύρυθμης λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού…
Η Αθήνα της προεκλογικής περιόδου του Νοεμβρίου του 2010, συνθέτει ένα παρακμιακό πορτραίτο, σαν εκείνο του Ντόριαν Γκρέι που εξ αιτίας της ακόλαστης και ανήθικης ζωής που έκανε, κηλίδωνε το αγνό και καλαίσθητο πορτραίτο του. Έτσι, λοιπόν και η ακόλαστη και άδεια από ηθικής άποψης Αθήνα πληρώνει το αμαρτωλό οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, παρελθόν της και βρίσκεται αντιμέτωπη με τις πράξεις της που έχουν αγανακτήσει και ξεσηκώσει την κοινή γνώμη. Ο κόσμος καθορίζει πολλά, εν πολλοίς, με την ψήφο του. Οι «μεσσίες» που  πολιτεύονται ουκ ολίγοι. Οι αξιόλογοι και επαρκείς, ουδείς μπορεί να ξέρει. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μουντή κι αβέβαιη…