Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση

            Το ξαφνικό "κατέβασμα" της ΕΡΤ σηματοδότησε την πιο γρήγορη κι άμεση λαϊκή αντίδραση που εγώ προσωπικά έχω δει. Φωτιά πήραν τα social media, βρήκε ζουμερό θέμα κι ο τύπος ενώ η κινητοποίηση της κοινής γνώμης έγινε με φοβερά αντανακλαστικά. Η κοινωνία συμπαρίσταται εμφατικά στους εργαζομένους της δημόσιας τηλεόρασης που προχώρησαν και στην κατάληψη του ραδιομεγάρου στην Αγ. Παρασκευή.
            Η κυβερνητική τριάδα έκανε φάουλ σε μία στιγμή καίρια. Πήρε μια πρωτοβουλία άστοχη δίχως να υπολογίζει στην αντίδραση της καταπονημένης κοινωνίας και ίσως το πληρώσει με νέες εκλογές.
            Η ελληνική πολιτική σκηνή εκτέθηκε δια αντιπροσώπου. Δείτε προσεχτικά τα ντοκουμέντα και θα αντιληφθείτε το γιατί. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοινώνει κάτι σημαντικό. Έχει προετοιμάσει το λόγο του, έχει προβάρει τα σημεία που χρειάζονται "χρωματική" ενίσχυση και τονισμό, αλλά δείχνει εμφανέστατα πως δεν καταλαβαίνει τι περιγράφει και τι λέει. Τονίζει λάθος λέξεις, δίνει έμφαση σε άσχετα σημεία, έχει εντελώς άστοχο ύφος, εν ολίγοις απαγγέλλει, δεν ανακοινώνει πολιτική, κυβερνητική απόφαση που θα επηρεάσει μία πραγματικότητα. Έχει ύφος δήθεν αυστηρό, με αυτοπεποίθηση, αλλά καθόλου επιβλητικό και σίγουρο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει. Οι πολιτικές φιγούρες ή μάλλον καρικατούρες δε γνωρίζουν τι σημαίνει επικοινωνιακό στήσιμο, οι ομιλίες τους είναι μια κοψιά με συχνές επιτηδευμένες επαναλήψεις-μετρήστε τον όρο διαφάνεια-αδιαφάνεια πόσες φορές ειπώθηκε-αλλά δεν τονίστηκε.
            Το ότι η ΕΡΤ αποτελούσε τον πλέον κρατικοδίαιτο οργανισμό είναι μία γενική παραδοχή. Οι σπατάλες και τα υπέρογκα ποσά που πληρώνονταν παραγωγές κι εργατικό δυναμικό βγήκαν στη δημοσιότητα κι ακόμα κι αν τα μισά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, έκανε την ΕΡΤ φορολογικό παράδεισο και γη της επαγγελίας για τους φερέλπιδες δυναστείες. Δεν είναι μυστικό, άλλωστε, πως με το καθεστώς αδιαφάνειας-αρχίζω και αντιπαθώ αυτούς τους πολυφορεμένους όρους-και τις πελατειακές σχέσεις συντηρούσε πολυάριθμο ποσοστό διοικητικών υπαλλήλων εφ' όρου ζωής και με ελάχιστη παραγωγική προσφορά.
            Η βιτρίνα της ΕΡΤ δε θα δυσκολευτεί να βρει απασχόληση σε κάποιο μεγάλο κανάλι της ελληνικής TV. Η "πλέμπα", αναμενόμενα την πλήρωσε πάλι. Οι εργαζόμενοι που παράγουν έργο και ζουν στην κόψη του ξυραφιού της καθημερινότητας. Δύσκολοι καιροί για μονιμότητα.
            Τα όσα προβλήθηκαν και ανακοινώθηκαν σχετικά με το σχεδιασμό της νέας ΕΡΤ, το νέο όνομα αυτής ΝΕΡΙΤ(δε λέει με τίποτα), ακούγονται εξαιρετικά ωραία, εκσυγχρονισμένα και σύμφωνα με το ευρωπαϊκό μοντέλο μιας δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, εναρμονισμένα με την πραγματικότητα ακολουθώντας το στόχο της ανάπτυξης. Αυτά και μόνο είναι τρομαχτικά αν αναλογιστούμε πως ποτέ δεν εφαρμόζονται τόσο ωραιοποιημένα πλάνα.
            Ο τρόπος που αποφασίσθηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι ενδεικτικός του πως λειτουργεί την τελευταία πενταετία η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία σ' αυτόν τον τόπο. Πονάει δε πολύ να αντιλαμβάνεσαι πως διοικείσαι από άτομα πνευματικά κατώτερα του αναμενομένου. Η εξουσία ανέκαθεν ήταν αγαθό επίκτητο για τους ικανούς, για εκείνους που μπορούσαν να ελέγξουν και να παρακινήσουν μία μάζα. Σήμερα φαίνεται πως ξεμείναμε με το κληροδότημα της αριστοκρατίας της μεταπολίτευσης κι αυτό και μόνο είναι η κατάρα μας.        

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Η Πολιτική (α)σοβαρότητα, βιτρίνα στην Ευρώπη

         Νομίζω πως η έννοια της πολιτικής κουλτούρας είναι ένας όρος λίγο πολύ άγνωστος, κυρίως στην σύγχρονη πολιτική σκηνή, αλλά και στη συνείδηση του νεοέλληνα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ιστορικά δε, νομίζω πως για να βρούμε το τελευταίο ταλαντούχο πολιτικό πρόσωπο, θα πρέπει να ανατρέξουμε στον Ελ. Βενιζέλο, ικανός ρήτορας, με πειθώ και φιλοδοξία, ανεξάρτητα αν φορτώθηκε και την αποτυχία του ελληνοτουρκικού πολέμου καθώς και πολλά άλλα ιστορικά λάθη. Σήμερα το πολιτικό σανίδι στερείται από στοιχειωδώς επαρκείς "ηθοποιούς".
            Τα πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα είναι ατάλαντα, αστοιχείωτα, αδιάβαστα, ανιστόρητα και με περιορισμένες ικανότητες τόσες όσες χρειάζονται για να φέρουν μια δουλειά εις πέρας. Στερούνται ρητορικών ικανοτήτων και επικοινωνιακών δυνατοτήτων, οξυδέρκειας και φιλοδοξίας, ζουν στο μοτίβο και στο lifestyle που οι γονείς τους επέλεξαν. Ζουν μία ζωή εφημεριότητας με νοοτροπία ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κ.ο.κ. Ανατράφηκαν από τα κολέγια, τα ιδιωτικά και τους κατ' οίκον καθηγητάδες και λοιπούς υπηρέτες έτσι ώστε να παρουσιάζουν μία επαρκή και μονοδιάστατη εικόνα σοβαροφάνειας. Δίχως να είναι δημοφιλείς, ούτε καν ελκυστικοί στο λαό και την κοινή γνώμη, μοντέλα ξύλινα μιας πολιτικής ελίτ ευτραφούς και γερασμένης, πεπερασμένης και συνηθισμένης. Η οικογενειοκρατία και τα μεγάλα τζάκια έχτισαν το σημερινό ατάλαντο και προσωρινό πολιτικό σκηνικό. Προσωρινό υπό την έννοια πως προοριζόταν για να κάνει μία απλή δουλειά. Την αποδόμηση μιας κοινωνίας. Σταδιακά, με γοργά βήματα. Γεννήθηκε, ωστόσο κι ένα σύστημα που θα αυτοεξυπηρετούσε τις επερχόμενες ανάγκες. Το σύστημα των ΜΜΕ που θα επικροτούσε τη συνδιαλλαγή δημοσίων-ιδιωτικών κεφαλαίων.
            Οι περισσότερες κουβέντες πολιτικού περιεχομένου εντός κοινοβουλίου καθώς και στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων είναι παράλογες, ανούσιες, ανώφελες και το κυριότερο χωρίς συνειρμό. Πέραν του ότι η πολιτική συζήτηση δεν παρουσιάζει  εδώ και καιρό ενδιαφέρον, γιατί ο λαός έχει θυμό κι αγανάκτηση ενώ τα κόμματα λένε τα δικά τους, φαίνεται καθαρά πως πλέον δεν έχει και ζήτηση. Η κοινή γνώμη είναι υποψιασμένη, μπορεί και καχύποπτη, περιμένοντας το "σύστημα" καρτερικά στη γωνία. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, αστυνομία και κάθε μορφή εξουσίας δεν πείθουν τον κόσμο. Βέβαια, οι συντελεστές μιας πιθανής εναλλακτικής πολιτικής κουβέντας, εάν ήταν διαφορετικοί, ίσως θα ξεγύμνωναν και θα αποκάλυπταν περισσότερες αλήθειες.
            Οι κόντρες και τα ευτράπελα μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο καταδεικνύουν την πολιτική (α)σοβαρότητα που μας διακρίνει. Δήθεν πολιτικές αντιδικίες Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Χ.Α., ΣΥΡΙΖΑ, με φόντο την προστασία της δημοκρατίας και τις νεοφιλελεύθερες απόψεις εναντίον των φασιστικών και νεοναζιστικών ιδεωδών. Καταστάσεις εκτός πραγματικότητας... Μα είμαστε τόσο μόνοι... Κάποτε χρειαζόταν ταλέντο και όραμα για να κυβερνήσεις έστω και μία επιχείρηση. Τώρα, που εξελιχθήκαμε και προοδεύσαμε χρειάζεσαι ένα καλό τζάκι, μία περιοδεία από το Χάρβαρντ και έγινες the guy for the job...