Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Η Βία, πολιτική δράση της σύγχρονης Δημοκρατίας

             Η λέξη δημοκρατία δημιουργήθηκε από δύο ξεχωριστές λέξεις. Τη λέξη "δήμος", το σύνολο, δηλαδή, ατόμων που έχουν πολιτικά δικαιώματα και τη λέξη "κράτος", αντιπροσωπεύει τη δύναμη, την εξουσία, την αρχή. Αυτή η παράξενη ιστορική ένωση δύο εντελώς μακρινών, ως προς το νόημα, όρων, έφερε στην καθημερινότητα του ανθρώπου σκέψεις και ιδέες. Η γέννηση της δημοκρατίας ανέδειξε και αντάμειψε τη σημασία της ύπαρξης του ανθρώπου ως έλλογου όντος, δίδοντάς του την ευκαιρία να διεκδικεί με ισονομία, τις ελευθερίες του. Η δημοκρατία ήρθε να υποδείξει πως η εξουσία πρέπει να εξυπηρετεί το πλήθος κι όχι το αντίστροφο. Βέβαια, η ρευστότητα του όρου είναι τέτοια που εύκολα κι έντεχνα παρερμηνεύεται, κάποτε από την αριστοκρατία, τώρα από οποιονδήποτε γνωρίζει να κινείται μεταξύ των εξουσιών(εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική).
          Όταν αποκαλείς τον εαυτό σου Ινδό, Μουσουλμάνο, Χριστιανό, Ευρωπαίο, Μαύρο, Κίτρινο ή οτιδήποτε άλλο, υιοθετείς και ασπάζεσαι τη βία. Όταν "χρωματίζεσαι", παίρνεις ένα μέρος, δηλαδή και μπαίνεις σε ένα στρατόπεδο, πολιτικό, ποδοσφαιρικό, υιοθετείς και ασπάζεσαι τη βία. Καταλαβαίνεις το γιατί; Γιατί ,αυτόματα, διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τους υπόλοιπους, από την υπόλοιπη ανθρωπότητα που δεν ταυτίζεται μαζί σου. Δεν έχει σημασία αν είσαι ελίτ ή πλέμπα. Γιατί ο διαχωρισμός για λόγους πίστης, εθνικότητας ή παράδοσης γεννά τη βία
          Είναι εκπληκτικό το πόσο ποικιλόμορφη έχει γίνει η βία και πως βρίσκεται συνεχώς υπολανθάνουσα στην άρρωστη καθημερινότητα που προμοτάρεται. Συγκεκριμένα, όπως και ο Ο. Γουάιλντ εύστοχα είχε πει, "παλαιότερα υπήρχαν τα βασανιστήρια. Σήμερα αρκούν οι εφημερίδες"... Είναι εκπληκτικό το πως αποσιωπάται μία βεντέτα, ιστορικό πισωγύρισμα και με σκηνές και από τα προσεχώς. Μία βεντέτα ιδεαλιστική σύμφωνα με τους δρώντες, ο καθείς εξ αυτών υπερασπίζεται την δική του αλήθεια, την δική του πραγματικότητα, την πολιτική του γραμμή, αυτή τουλάχιστον που διδάσκεται καθημερινά με νουθεσίες και πλύσεις εγκεφάλων. Αυτοί οι ιδεαλιστές της "πρώτης γραμμής" που είναι πρόθυμοι να  "πλακώσουν" όσους υπονομεύουν τη δημοκρατία και τις ελευθερίες των πολλών, αυτοί οι εκπαιδευμένοι μάπες ή στις μάπες, που θεωρούν εαυτούς ήρωες και όχι εσωτερικά ασταθείς, όλοι αυτοί συγκροτούν τη σημερινή πολιτική δράση, χρησιμοποιούν νόμιμα τη βία, αφού καλύπτονται από την αρχή τους. Μία αρχή που είναι απόλυτα νομότυπη και δε βαραίνεται ποινικά.
          Ο φαύλος κύκλος της πολιτικής δράσης-βίας είναι η εικόνα της σύγχρονης δημοκρατίας. Τα μοντέλα ιεραρχιών που ενυπάρχουν σε αριστερές, αναρχικές, ακροδεξιές οργανώσεις τροφοδοτούν με ιδεολογία και πάθος την πρώτη γραμμή που χρησιμοποιεί ως μέσο πειθούς της τη βία. Φυσικά η ιεραρχία αυτή προστατεύεται αφού δε φαίνεται πουθενά η ηθική της αυτουργία. Και η ιεραρχία αυτή λειτουργεί ακριβώς το ίδιο σε όλα τα άκρα εκμεταλλευόμενη τις ανάγκες ή τα προβλήματα του εκάστοτε ατόμου. Και το "τσάμπα αίμα" θα συνεχίσει να ρέει στην ιστορική φυλλάδα εάν εμείς δεν ανταποκριθούμε επιτέλους.