Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Καθώς πέφτει η αυλαία…


                Κατά ένα περίεργο λόγο οι ώρες λίγο πριν από την αλλαγή του χρόνου μου θυμίζουν θεατρική παράσταση. Με όλες τις λεπτομέρειες τις. Ας πούμε, την παράλληλη αγωνία θεατών-ηθοποιών ενόσω η αυλαία είναι κλειστή και “κυκλοφορεί” αυτή η ένταση της αναμονής. Κι όταν ανοίγει η αυλαία το άγχος των ηθοποιών επί σκηνής συνοδεύεται από το προσηλωμένο βλέμμα του αυστηρού κριτή-θεατή. Το άγχος ,βέβαια, συντηρείται για λίγες μόνο στιγμές. Είναι τα πρώτα λεπτά της εισόδου άλλωστε. Στο τέλος, όμως, θα γίνει ο απολογισμός των πεπραγμένων. Θα “κάνουμε ταμείο” που λέμε. Εκεί όπου θα πέσει η αυλαία, θα μαζευτούν τάχιστα οι ηθοποιοί για να δουν τι χειροκρότημα θα εισπράξουν. Τα κατάφεραν; Κι ο κόσμος θα τους προσφέρει απλόχερα το όπιο τους, το υλικό που τους χαλυβδώνει…
                Αυτή πιστεύω πως είναι η ανασκόπηση κάθε έτους. Περιλαμβάνεται στο τελευταίο χειροκρότημα και στις επερχόμενες επιτυχίες της θεατρικής παράστασης.
    Η χρονιά αυτή ήταν αρκετά γεμάτη. Δε θα κάτσω να αναλύσω όλα τα δημόσια γεγονότα που τη στιγμάτισαν. Ένα από αυτά, η παγκόσμια οικονομική κρίση θα μας ακολουθήσει και στο νέο έτος κι ίσως για κάποια ακόμη. Μέχρι να αλλάξει κάτι σημαντικά… Ξέρω ότι η χρονιά αυτή με άλλαξε, μας άλλαξε όλους. Ελπίζω προς το καλύτερο. Γιατί η αλλαγή είναι επιβεβλημένη. Πρέπει να βρούμε πάλι πάθος για δημιουργία, αισιοδοξία για το αύριο όποιο κι αν είναι αυτό πολιτικοοικονομικά και πρώτιστα κοινωνικά. Πρέπει να βρούμε όλοι μας τη δύναμη για την καθημερινή μας μάχη. Και μη ξεχνάτε το αντίδοτο στους καιρούς μας είναι η κριτική αντίληψη και η θετική σκέψη! Να ‘στε όλοι καλά, Καλή Πρωτοχρονιά να ‘χετε, Διασκεδάστε με τη ψυχή σας γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή!

Υ.Γ.  Για τους δαιμονολόγους που δίνουν υπόσταση στην πρόβλεψη της φυλής των Μάγια ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 2012, έχω να πω πως η Ελλάδα δεν έχει να φοβάται τίποτα. Γιατί άλλωστε, αφού είμαστε εκατό χρόνια πίσω! Καλό βράδυ…  

                

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Μία βόλτα στα “επείγοντα” σ’ αλλάζει…


Από πιτσιρικάς θυμάμαι πως ο Δεκέμβρης ήταν ο αγαπημένος μου μήνας. Για πολλούς λόγους αλλά ο κυριότερος τα Χριστούγεννα! Δώρα, οικογενειακές συγκεντρώσεις, κουραμπιέδες-μελομακάρονα, παιδικά το πρωί, χριστουγεννιάτικες ταινίες, αραλίκι… Αυτή την τελευταία βδομάδα του έτους την περίμενα εναγωνίως.
Φέτος ο Δεκέμβρης μου άρχισε με μια διαολεμένη γκαντεμιά. Για τρεις βδομάδες χρειαζόμουν κάθε γιατρό που φοράει άσπρη ρόμπα για να με εξετάσει κι εν τέλει να με στείλει στο φαρμακείο της γειτονιάς μου για να πάρω τα φάρμακα της φαρμακοβιομηχανίας με την οποία συνεργάζεται. Παθολόγο, πνευμονολόγο, αλλεργιολόγο, ορθοπεδικό, ωτορινολαρυγγολόγο, δερματολόγο και στο τέλος και κανά ψυχολόγο…
Ταξίδεψα δύο φορές στα “επείγοντα” δημόσιου νοσοκομείου πλησίον της Κατεχάκης, καθώς και άλλες δύο φορές έχοντας ραντεβού. Μία βόλτα στα “επείγοντα” σ’ αλλάζει… Ο ανθρώπινος πόνος κι ο σπαραγμός των ανθρώπων του ασθενή είναι εικόνες τόσο ρεαλιστικές, που σου δημιουργούν σκέψεις και αμφιβολίες σχετικά με την καθημερινότητά σου και το τι πραγματικά σε απογοητεύει. Η εμφάνιση, ωστόσο, των νοσοκομειακών χώρων δείχνει ότι δεν έχει ταβάνι παρακμής. Η εργασιακή εφεδρεία στον ιατρικό κλάδο έχει δημιουργήσει τρομερά κενά!  Γιατροί μετρημένοι στα δάχτυλα, νοσοκόμοι-ες δόκιμοι και άπειροι, έλλειψη οργάνωσης, έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Όλα αυτά προκαλούν πανικό, εκνευρισμό και ,πολύ φοβάμαι, λάθη. Κι ο αξιότιμος Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης blogάρει στο διαδίκτυο για τις επιτυχίες του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο. Και δε χάνει ματς από τα VIP του Καραϊσκάκης. Α ρε Λοβέρδο πας και για την ηγεσία του κόμματός σου τρομάρα σου.
Κατά τ’ άλλα και μία βόλτα από το κέντρο της Αθήνας μπορεί να αποβεί κι αυτή ,υπαρξιακά, χρήσιμη. Άστεγοι παντού, δυσωδία έξω από το Μετρό και σε άλλους χώρους, σκουπίδια ξεχυμένα στους δρόμους, πανικοβλημένοι πολίτες να διαβάζουν τα αναρτημένα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στα περίπτερα, γενικά ένας μουντός αλληλοσπαραγμός. Η νηνεμία πριν τη μπόρα. Κι η μπόρα ήρθε μεσοβδόμαδα, αλλά δε κατάφερε να ξεπλένει τις αμαρτίες της πρωτεύουσας κι έτσι η εικόνα παρέμεινε αναλλοίωτη… 
Η αισθητική εικόνα της Αθήνας καθώς και το βαθύ περιεχόμενο σε δημόσιους χώρους δίνουν το στίγμα ενός παρηκμασμένου, ατημέλητου και καταρρακωμένου κράτους. Οι ξένοι δε μας σώσανε και δε θα μας σώσουν ποτέ! Φρονώ πως ήρθε ο καιρός για αφύπνιση και σκέψη. Η Αθήνα και η Ελλάδα πρέπει να βγουν από την εσωστρέφειά τους και να πολεμήσουν τους δαίμονές τους. Όπλα μας η αισιοδοξία, το χιούμορ, ο σαρκασμός και η κριτική ικανότητα.          

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Θέλω κι εγώ να γίνω πρωθυπουργός!


                 Εκάμαμεν νέαν κυβέρνησην! Εδώ και κανά μήνα, βέβαια, αλλά ,ειλικρινά, ποιος το ‘χει αντιληφθεί; Σύμφωνοι, στα κέντρα αποφάσεων δεν μετέχει πλέον η εμβληματική φιγούρα του Γιώργου Παπανδρέου. Αφού παρέδωσε, ελαφρά τη καρδία, τα σκήπτρα και την ηλεκτρική καρέκλα του πρωθυπουργού στον άρτιο οικονομολόγο και άσχετο με την τέχνη της πολιτικής, Λουκά Παπαδήμο, παρέδωσε, ουσιαστικά, ψυχή τε και σώματι ό,τι είχε σχέση με αποφάσεις, πρωτοβουλίες και υποχρεώσεις. Εδώ που τα λέμε λέξεις άγνωστες είναι κι ήταν για τον ίδιο δεδομένου του λόγου που βρέθηκε ,έστω κι εκ παραδρομής, αφ’ ενός διοικητής της αρμάδας του ΠΑ.ΣΟΚ κι αφ’ ετέρου πρωθυπουργός 10-13 εκατομμυρίων νοματαίων.
                Μετά από λεπτούς και διακριτικούς χειρισμούς τα media ανακοίνωσαν με δόξα και τιμή το όνομα του νέου πρωθυπουργού. Το όνομά του Λουκάς Παπαδήμος. Φυσικά είχε προηγηθεί ένα άνευ προηγουμένου μπαράζ καταστροφολογίας και δαιμονολογίας από δημοσιογράφους, παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων(για ποια χτυπάει η καμπάνα;)και φυσικά “νοήμονες” πολιτικούς, που κατάφεραν να τρομοκρατήσουν ακόμα και τους σκύλους στην πλατεία Συντάγματος-δε φημίζονται για την ενεργητικότητα τους.
Στις 11 Νοεμβρίου ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ορκίστηκε πρωθυπουργός μιας μεταβατικής κυβέρνησης που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές. Στο κυβερνητικό σχήμα προστέθηκαν και στελέχη της Ν.Δ. και του ΛΑ.ΟΣ. Κι όλα μέλι-γάλα…
Προσωπικά δε πιστεύω στους Μεσσίες… Ο Λουκάς Παπαδήμος σαφώς και δεν είναι μεσσίας ή πολιτικός ηγέτης. Είναι ,όμως, τεχνοκράτης και προφανώς άριστος γνώστης των οικονομικών. Οι τίτλοι του και το βιογραφικό του, άλλωστε, το καταδεικνύουν. Είναι επικοινωνιακά σεμνός και φειδωλός, αποφεύγει τις βαρυσήμαντες δηλώσεις και μιλάει πάντα εξειδικευμένα κι επί του πρακτέου. Αυτό οφείλει να κάνει. Ειλικρινά, όμως, αμφιβάλλω αν ο ίδιος λειτουργεί σαν κάτι παραπάνω από ένα απλό γρανάζι. Φρονώ πως είναι απλά διεκπεραιωτής. ΟΚ, πέτυχε την εκταμίευση της 6ης δόσης του Δεκεμβρίου. Εξασφάλισε ορό στον ασθενή για δύο ακόμα μήνες. Ανακοίνωσε, όμως, ακόμα σκληρότερα μέτρα που θα μας βάλει το αβγό… Με συγχωρείτε, εννοώ πως ακολουθεί ένα πλάνο λιτότητας και σφιχτής οικονομικής πολιτικής. Έτσι απαιτεί το savoir vivre. Κι ο κ. Παπαδήμος είναι πρέσβης του savoir vivre
Ένα μήνα τώρα η Ελλάδα τελεί μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Είναι άδικο κι άστοχο, όμως, να επιρρίψει κάποιος τις ευθύνες στο πρόσωπο του παρόντος πρωθυπουργού. Διαχειρίζεται ό,τι βρήκε δεν του δώσανε γουρούνι στο σακί! Αλλά εκτίμησή μου είναι πως δε ξέρει να βγάζει λαγούς από καπέλα.
Σε μία εποχή όπου η Ενωμένη Ευρώπη αμφισβητεί την βιωσιμότητα της κι ο γαλλογερμανικός άξονας αποφασίζει για όλους, μου φαίνεται δύσκολο έως ακατόρθωτο να έχουμε απαιτήσεις. Η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, όλες οι εθνικές ευρωπαϊκές οικονομίες δείχνουν να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα. Ο ευρωπαϊκός χάρτης αναδομείται κι η Γερμανία δε ξέρει ποιον να πρωτοσώσει. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…

Υ.Γ.1 Από τότε που ορίστηκε Υφυπουργός ο Άδωνης έχασε τη μιλιά του! Μάλιστα τον πέτυχα δυο φορές σε δελτίο ειδήσεων κι ήταν σαν μαλωμένο παιδάκι που μόλις έκανε αταξία! Αχ μαράζι για εξουσία…
Υ.Γ.2 Διπλό του ΠΑΟΚ μέσα στο Λονδίνο 2-1 την Τότεναμ. Η εκδίκηση των χρεοκοπημένων!!! Α και νίκη του Ολυμπιακού επί της Άρσεναλ…3-1.