Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Οι λάθος ήρωες...

            Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια ένα 15χρονο πιτσιρίκι έχασε τη ζωή του από το "πιόνι" του κράτους με αποτέλεσμα να πέσει η κυβέρνηση. Σήμερα, ένα 19χρονο παιδί έφερε μία νέα ιστορία στην επιφάνεια...
            Σ' αυτήν ,ακριβώς, την οξύμωρη, ασυνάρτητη και γεμάτη παραλογισμό συσχέτιση, υπάρχουν διακριτά κοινά στοιχεία. Για παράδειγμα ο ρόλος των ΜΜΕ. Η πολιτική των μέσων φαίνεται από το πως "πούλησαν" και μετέφεραν το θέμα. Μέσα από μία διαδικασία storytelling, όπου υπήρχε η ανάγκη να αναδειχθεί ένας ήρωας κι ένας κακός. Δημιουργήθηκε η ανάγκη να βρεθεί ο δακτυλοδεικτούμενος που θα μαζέψει κι όλη την ευθύνη. Τα media απλά εξέφρασαν μοναδικά, λαϊκίστικα, την συνολική αγανάκτηση και οργή του κόσμου. Εκμεταλλεύτηκαν διακριτικά την συσσωρευμένη πίεση που βιώνει και περιμένει στιγμές σαν κι αυτήν για να ξεσπάσει. Τα ΜΜΕ θα πουλήσουν συμπάθεια και συμπόνια για τον κόσμο και αγανάκτηση για αυτούς που κυβερνάνε σε μία προσπάθεια ταύτισης με το λαϊκό έρεισμα. Το γιατί νομίζω πως είναι προφανές. Επ' ευκαιρία πέρα από αστυνομικά ρεπορτάζ, η είδηση δεν μεταφέρθηκε ποτέ ως είδηση. Μεταφέρθηκε μέσα από έναν εκπληκτικά συναισθηματικό σχολιασμό του κάθε παρουσιαστή ξεχωριστά, δημιουργώντας εμπρηστικά κλίμα. Όλη αυτή η μηντιακή υπερβολή έδωσε την απαραίτητη ώθηση στην κοινή γνώμη έτσι ώστε να δει την αλήθεια. Να δει τους καλούς(19χρονος) και τους κακούς(οδηγός-ελεγκτής) της υπόθεσης. Να δει το θύμα(κοινωνία) και το θύτη(κράτος -πολιτεία). Η σκληρή αλήθεια, βέβαια, είναι ότι χάθηκε μια ζωή για ένα εισιτήριο αξίας 1,20ευρώ. Ας είμαστε, όμως, ρεαλιστές και όχι υποκριτές.
            Και οι πολιτικοί βρήκαν ευκαιρία για πολιτική. Το ΚΚΕ, προασπίζοντας τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, "βάφει" το 19χρονο νέο ως αντιπρόσωπο της φτωχολογιάς και των ανέργων που δε μπορούν να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Ο ΣΥΡΙΖΑ, προασπίζοντας το συμφέρον του για αντιπολίτευση μέχρι να έρθει η δική του ώρα, αναφέρεται στο πως το μνημόνιο έχει εξαθλιώσει τις ζωές μας και μας έχει ωθήσει στην απόγνωση και την απελπισία. Τέλος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου, προασπίζοντας τα κυβερνητικά συμφέροντα και αντιπροσωπεύοντας αυτά, απαντά πως κάποιοι εκμεταλλεύονται το τραγικό γεγονός. Αλήθεια ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Λασπολογήσεις, δελτία τύπου, αντιπολίτευση, αντιδικίες, όλα έχουν κοινό τόπο τη ψηφοθηρία και την προσπάθεια για επικράτηση στο νου της κοινής γνώμης. Έτσι, τόσο απλά, η πολιτική επωφελήθηκε από ένα τραγικό συμβάν για εσωτερική κατανάλωση και μόνο.
            Η τραγική φιγούρα της μάνας που έθαψε το παιδί της στα 19 του χρόνια είναι η μοναδική και πραγματική ιστορία. Αυτοί οι άδοξοι ήρωες, που έγιναν ήρωες από τη μια μέρα στην άλλη, αυτοί είναι τα θύματα ενός φαύλου κύκλου που ξεκίνησε με την κατάρρευση μιας οικονομίας και συνεχίζεται με αυτήν της κοινωνίας. Είναι τα θύματα της κοινωνικοπολιτικής τρέλας που κυριαρχεί και έχει άρει κάθε υποψία λογικής. Αυτοί οι λάθος ήρωες μας κάνουν να ρωτάμε πλέον τον εαυτό μας τι είναι αληθινό και τι τεχνητό; Μπορούμε να ξεχωρίσουμε;

Υ.Γ.1 Χαθήκαμε κάπου στη μετάφραση. Δε χειριστήκαμε διακριτικά ένα ευαίσθητο θέμα και ξεσπάσαμε αδιαφορώντας για το πένθος κάποιων ανθρώπων.

Υ.Γ.2 Ένας πνευματικός άνθρωπος, μία ακαδημαϊκός, η Λένα Διβάνη χάθηκε και αυτή κάπου στη μετάφραση με αποτέλεσμα να βγει off topic. Λάθος timing, λάθος λόγια...αδυναμία έκφρασης από τους λογικούς;