Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Το οφθαλμοφανές της μηντιακής απελπισίας


           Το ότι η κρίση έχει εισχωρήσει στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι μία γενική παραδοχή. Και κάτι τέτοιο θίγεται πάλι γιατί οι κάποτε πιθανές αλλαγές στα media, επί του παρόντος, φαντάζουν πιο κοντινές. Η πολιτική και οικονομική ρευστότητα σε συνδυασμό και με την διαρκή δυσαρέσκεια του κόσμου-καταναλωτικού κοινού, έχουν αφαιρέσει αρκετή δύναμη κι εξουσία από τα ΜΜΕ. Μοιραία το προϊόν της ενημέρωσης χωλαίνει άρα και η επένδυση των εταιριών σταδιακά αποσύρεται. Η συνεχής καθοδική πορεία στα έσοδα/ανταπόκριση του κοινού, προμηνύει σίγουρα εξελίξεις-αλλαγές.
            Μιλάμε για αλλαγές, ενώ ήδη έχουν γίνει φοβερές περικοπές και απολύσεις. Το σημείο αναφοράς, ωστόσο, είναι η λειψυδρία στις ιδέες που ματώνουν τις διαφημιστικές και άρα την εργοδοσία των media. Και με δεδομένο πως το καταναλωτικό κοινό δεν καταναλώνει και λόγω τις οικονομικής κρίσης αλλά και λόγω της δυσαρέσκειάς του για τη γενικότερη στάση των ΜΜΕ, η κάποτε 4η εξουσία, πίσω από τη νομοθετική, τη δικαστική και την εκτελεστική, δείχνει πως χάνει επώδυνα την αίγλη της.
            Τα ΜΜΕ γαλούχησαν μία νέα γενιά με "καινοτόμες" πολιτικές ιδεολογίες όπως αυτή των απολιτίκ. Συ-λαΐκισαν με την πολιτική εξουσία, κατευθύνοντας την μάζα μακριά από τη γνώση και την παιδεία και προσφέροντας απλόχερα άρτο και θεάματα. Σέρβιρε άφθονα υποκουλτούρα προωθώντας τον αναλφαβητισμό ως προσόν ή έστω ως κάτι χιουμοριστικό(χαρακτηριστικό το παράδειγμα με τα "παρατράγουδα" της Ανίτας Πάνια καθώς και με πολλά ριάλιτι και show-μουσικά ή μαγειρικής). Και τέλος, πίσω από τα φώτα συνδιαλέχθηκε ,ελεύθερα, δημοκρατικά και α-νόμιμα με το δημόσιο κεφάλαιο εξυπηρετώντας συμφέροντα, με το αζημίωτο βεβαίως βεβαίως.
            Οι απέλπιδες προσπάθειες των media για επιβίωση αντικατοπτρίζονται καθαρά στον τρόπο προβολής των ειδήσεων. Τρομοκρατικά, εκφοβιστικά, υπερβολικά, υπό τη μορφή ενός ανεκδιήγητου storytelling όπου κι εμφανίζονται καλοί, κακοί, ήρωες(βλ. Στουρνάρα-Σαμαρά), μοχθηροί αντίπαλοι(βλ. Μέρκελ και λοιπούς "ανθέλληνες"). Επιπρόσθετα, η καταθλιπτική αβεβαιότητα της κοινωνίας που επιχειρούν με μονομανία να περάσουν, είναι και αυτή μία τακτική συντήρησης της κοινής γνώμης-ομού και της τηλεθέασης.
            Πιστεύοντας στη δαρβινική θεωρία κρίνω περιστασιακές τις συνθήκες στα παρόντα ΜΜΕ και αξιολογώ ως δεδομένη μία ενδεχόμενη αλλαγή. Ο χρόνος μένει να με διαψεύσει...