Open mind-Δηλαδή η επεξεργασία του (μη) πραγματικού

            Η ατομική σκέψη συνιστά από μόνη της εργαλείο. Ένα εργαλείο πνευματικής άσκησης που επεκτείνει τους πνευματικούς ορίζοντες. Αν μάλιστα επεκταθεί πολύ-πάει παραπέρα που λέμε- και γίνει συλλογική, τότε γίνεται όπλο. Και γίνεται όπλο γιατί αν μία σκέψη είναι απειλητική από μόνη της για ένα σύνολο εξουσιών, τότε πολλές μαζί διαμορφώνουν νέο συλλογικό φαντασιακό κόντρα στο πρώην επιθυμητό. Όλα αυτά, βέβαια, βρίσκονται σε θεωρητική βάση.

            Τελευταία ακούω αυτήν την ατάκα:“ Δε περίμενα ν’ αλλάξει ο κόσμος, πρώτα έπρεπε ν’ αλλάξω εγώ!”. Σύμφωνοι… Σε επίπεδο επικοινωνίας-που είναι και το ζητούμενο-η ατάκα κερδίζει πολύ. Κι αυτό γιατί δείχνει μία ηγετική προσωπικότητα με υψηλό αίσθημα ευθύνης. Με εμφανή δηκτικότητα ωστόσο. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν εμπεριέχει διάθεση αυτοκριτικής. Το παιχνίδι με τα λόγια(mind games) είναι ένα σύνηθες επικοινωνιακό τρικ. Και με ισχυρή απήχηση στο σύγχρονο μαζάνθρωπο…

            Για να μη γίνεται κάποιος έρμαιο των mind games πρέπει πολύ απλά να αναπτύξει τον τρόπο σκέψης του. Πως; Κατ’ αρχήν συζητώντας και ανταλλάσσοντας απόψεις επί παντός επί στητού. Η καθαρότητα μίας ατομικής σκέψης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη διάθεση διαλλακτικότητας που παρουσιάζεις σε μία κουβέντα. Αν εξ αρχής δεν είσαι διατεθειμένος να ακούσεις το διαφορετικό, μάλλον φοράς παρωπίδες. Η έρευνα. Η αναζήτηση στοιχείων γύρω από αυτό που ψάχνεις και η διασταύρωση πληροφοριών σχετικά με το θέμα που σε ενδιαφέρει. Η ενημέρωση. Απομονώνοντας την είδηση και κριτικάροντας το σχόλιο. Επιπλέον, το φιλτράρισμα σε αυτά που προετοιμάζεσαι να πεις και η οργάνωση της σκέψης σου με επιχειρήματα. Όλα αυτά θα έρθουν και θα δέσουν με την μετέπειτα εσωτερική ανάλυση που θα κάνεις, αρχίζοντας να αξιολογείς πρόσωπα και πράγματα. Προϋπόθεση όλων, βέβαια, το να είσαι διαβασμένος.

            Σε έναν κόσμο που καθημερινά σου λένε πως γεννήθηκες για να κυβερνείσαι- you were made to be ruled- ,που πείθεσαι πως χρειάζεσαι πολιτικούς ηγέτες-μεσσίες ή “ηγεμόνες”, σ’ αυτόν τον κόσμο που ενώ δημιουργήθηκε για να είναι ο άνθρωπος το μέτρο των πάντων, τελικά κατέληξε να ποδοπατείται για το κέρδος, μοναδική άμυνα είναι η σκέψη. Η αληθινή επανάσταση, άλλωστε, είναι η επανάσταση της συνείδησης-Τζ. Κρισναμούτρι. Και για να γίνει κάτι τέτοιο εφικτό, πρέπει πρώτα να φτάσουμε στο στάδιο της κατανόησης. Ένα τέτοιο βήμα θα σημάνει προδιάθεση για μεταμόρφωση, άρα πνευματική εξέλιξη.

           

Υ.Γ.1 Ελπίζω στις μεθαυριανές εκλογές να δείξουμε ένα νέο συλλογικό φαντασιακό...

Υ.Γ.2 Η εικόνα είναι με εμφανή τη διάθεση σαρκασμού!