Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Ένα κομμάτι σκέψης…


Μόνο το άγνωστο φοβίζει τους ανθρώπους. Αλλά όταν κάποιος έχει αντιμετωπίσει το άγνωστο, αυτός ο τρόμος γίνεται η γνώση. Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
            
           Αν και η ανάλυση της έννοιας της υποκειμενικότητας δεν αποτελεί στόχο αυτού του άρθρου, αξιοσημείωτο είναι το πώς μία αράδα, φαινομενικά, απλών λέξεων μπορεί να ερμηνευτεί με τόσους διαφορετικούς τρόπους.
            Μετά από μία πρώτη ανάγνωση σχηματίστηκαν στο νου μου ήδη δύο εκδοχές ως προς το νόημα του παραπάνω αποφθέγματος. Η πρώτη είναι ότι ο άνθρωπος στην αναζήτησή του για τη γνώση πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει το ΜΟΝΑΔΙΚΟ πράγμα που τον τρομάζει πραγματικά. Το άγνωστο. Η δεύτερη αφορά το ότι η γνώση έρχεται ΜΟΝΟ μετά από την εξερεύνηση σε κάτι άγνωστο κι επομένως, ο άνθρωπος πρέπει να πολεμήσει το φόβο του. Αν και λεπτή, η διαφορά υφίσταται ανάμεσα στις δύο αυτές εκδοχές και φυσικά, η μία δεν αναιρεί την άλλη δεδομένου του ότι αποτελούν ισάξιες και μοναδικές πλευρές του ίδιου νομίσματος.
            Ως άνθρωποι, βέβαια, αναζητούμε τη γνώση καθημερινά κι αδιάλειπτα, είτε μέσω της επιστήμης είτε με διαφορετικό τρόπο, ενώ εδώ κι αρκετούς αιώνες τη χρησιμοποιούμε για να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη. Εδώ εντοπίζεται και η ειρωνεία. Δε γνωρίζουμε καν τι είναι η γνώση. Θέλω να πω πως δεν υπάρχει ένας, μοναδικός και συμφωνημένος ορισμός για αυτήν. Αυτό κι αν είναι παράδοξο. Φυσικά ο καθένας μας την αντιλαμβάνεται από ελάχιστα έως πολύ διαφορετικά, όπως για παράδειγμα το νόημα του αποφθέγματος που ανέφερα πριν. Έτσι, χωρίς τη χρήση της διαλεκτικής, κάθε προσπάθεια ορισμού της λέξης είναι μάταια, διότι πολύ απλά θα λείπουν σημαντικά στοιχεία, χωρίς τα οποία η λέξη θα χάνει το ιδιαίτερο νόημα που έχει.    
            Επιπλέον, η επιστήμη αποτελεί το ίδιο το σύστημα απόκτησης γνώσης, αλλά και κομμάτι του συνόλου της ,ενώ μέσα της περιλαμβάνει πολλά άσχετα, φαινομενικά, μεταξύ τους μέρη. Εκ πρώτης όψεως π.χ. Φιλοσοφία, Μαθηματικά, Οικονομικές Επιστήμες και Μουσική δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, αλλά αρκεί κανείς να παρατηρήσει λίγο καλύτερα για να δει πόσο στενά συνδέονται όλα, από το γοητευτικό κόσμο των μαθηματικών μέχρι το γεμάτο αμφιβολίες κόσμο της φιλοσοφίας και τη σαγήνη της μουσικής. Γι αυτό το λόγο η υπόνοια ταλέντου σε μόνο ένα τομέα προϋποθέτει ταλέντο και στους υπόλοιπους. Φανταστείτε ένα μουσικό κομμάτι χωρίς τα απαραίτητα μαθηματικά για το ρυθμό και τις αρμονίες  ή τη λύση ενός μαθηματικού προβλήματος χωρίς τους συλλογισμούς που εξετάζει η φιλοσοφία.
            Όλα είναι ένα και ένα είναι όλα. Ξεφεύγοντας από τα όρια που μπαίνουν συζητώντας περί γνώσης και παίζοντας λίγο ακόμα με τις λέξεις, το συμπέρασμα που ανοίγει αυτή την παράγραφο μπορεί να γενικευτεί αρκετά. Πολύ περισσότερο απ’ ότι για τη γνώση, ισχύει το παραπάνω για τη ζωή, διότι με το θάνατο έρχεται η ζωή και με τη ζωή έρχεται ο θάνατος. Φυσικά, ο άνθρωπος ως ζωντανό όν ανήκει σε αυτόν τον κύκλο και συνεπώς θέλει δε θέλει να υπακούει στους νόμους του. Για τον ίδιο λόγο, ότι υλικό ή άυλο μπορεί να κατέχει ο άνθρωπος, αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, αλλά και το σύνολο αποτελεί μέρος του.  

Ένα άρθρο από τον Αρσένη Αρσενίδη, μουσικού και φοιτητή εφαρμοσμένων μαθηματικών και φυσικής του Πολυτεχνείου. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστώ για τα σχόλια σας!