To "London Calling" της υποκρισίας

             Για να είμαι ειλικρινής οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου δε με ενθουσίασαν. Βασικά μου φάνηκαν "νερόβραστοι" σαν το επίτιμο βρετανικό φλέγμα του Μπάκιγχαμ Πάλας. Κι αφετηρία αυτού του καλοκαιρινού event-κάπως έτσι έχει καταντήσει το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός στον πλανήτη-η κωμικοτραγική τελετή έναρξης με προτομές τους James Bond και Mr. Bean. Όχι ότι έχω κάτι με τα classic figures του cinema, αλλά είναι εντελώς άκυρη η εισαγωγή τους σε μία entrance-scene όπως είναι, άλλωστε, η τελετή έναρξης για τους αγώνες. Ο μόνος τρόπος να αποδεχθώ αυτή την απόπειρα πρωτοτυπίας των Άγγλων διοργανωτών είναι η πιθανότητα ενός Βρετανικού σαρκασμού απέναντι στο γενικότερο status των Ολυμπιακών Αγώνων και φυσικά στον ,κάποτε συμπαθή, Ζακ Ρογκ. Παρά ταύτα, με βεβαιότητα ομολογώ πως οι προηγούμενες διοργανώσεις σε Πεκίνο(2008) κι Αθήνα(2004) ήταν, τω όντι, φαντασμαγορικές σε κάθε τους άποψη. Εξαιρετική οργάνωση κατά τη διάρκεια των αγώνων και τελετές έναρξης-λήξης εμπλουτισμένες με αριστοτεχνικά καλλιτεχνικά στοιχεία που κατέδειξαν τα πολιτισμικά-πολιτιστικά πράγματα κάθε πολιτισμού. Δεν αμφισβητώ, βέβαια, το γεγονός πως κάθε κουλτούρα έχει τα δικά της ξεχωριστά στοιχεία. Κι εκεί θα παραμείνω...

            Οι Ολυμπιακοί Αγώνες προβάλλουν αξίες όπως το ήθος και η ευγενής άμιλλα στα πλαίσια ενός υγιούς ανταγωνισμού, η περηφάνια για την αντιπροσώπευση της χώρας σου, ο σεβασμός στον αντίπαλο και στο διαφορετικό, η αγάπη για την ειρήνη και η ομόνοια-συμφιλίωση των κρατών. Όλα αυτά είναι πολύ ωραία άρα και ουτοπικά. Στο σημερινό επαγγελματικό αθλητισμό όλα κινούνται μηχανικά και μεθοδικά. Δε γίνεται να ρισκάρουν οι χορηγοί το χρόνο και το χρήμα τους και να τα εναποθέσουν όλα στην τύχη τους. Όταν μιλάμε για κερδοφορία ας έχουμε στο νου μας θεμιτά κι αθέμιτα μέσα για την επίτευξή της. Συνεπώς, οποιοσδήποτε έλεγχος ντόπινγκ θεωρείται υποκριτικός, στοχευμένος και στημένος αν λάβουμε υπόψη πως όλοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Προσωπικά, πιστεύω, πως τα πρότυπα αθλητών έχουν τελειώσει... Ή απλά βρίσκονται στην αφάνεια των ρομαντικών ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων. Άλλωστε, τα media καθορίζουν τους ήρωες του σήμερα...     

            Πάμε και στην υπόθεση Παπαχρήστου. Και αναρωτιέσαι πως ένα κακόγουστο αστειάκι-η ατάκα της στο twitter-πως λέω είναι δυνατόν να σου στερήσει τη συμμετοχή σου στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Δεν υφίσταται καν νόμος ή κανονισμός που να στηρίζει μία τέτοια απόφαση. Και ερωτώ γιατί ερέθισε τόσο η αθλήτρια Παπαχρήστου; Προφανώς κάποιος περίμενε μία αφορμή, ένα πάτημα. Η απόφαση είναι καθαρά επίδειξη δύναμης από την πλευρά του πολιτικού αρχηγού κυβερνητικού κόμματος που λογοδοτεί σε άλλους...