Έχει κι ένα επίτευγμα η σημερινή δημοσιογραφία.Δίνοντας λόγο σε αμόρφωτους παρουσιάζει την κοινωνική αμάθεια.
Όσκαρ Ουάιλντ

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Μία βόλτα στα “επείγοντα” σ’ αλλάζει…


Από πιτσιρικάς θυμάμαι πως ο Δεκέμβρης ήταν ο αγαπημένος μου μήνας. Για πολλούς λόγους αλλά ο κυριότερος τα Χριστούγεννα! Δώρα, οικογενειακές συγκεντρώσεις, κουραμπιέδες-μελομακάρονα, παιδικά το πρωί, χριστουγεννιάτικες ταινίες, αραλίκι… Αυτή την τελευταία βδομάδα του έτους την περίμενα εναγωνίως.
Φέτος ο Δεκέμβρης μου άρχισε με μια διαολεμένη γκαντεμιά. Για τρεις βδομάδες χρειαζόμουν κάθε γιατρό που φοράει άσπρη ρόμπα για να με εξετάσει κι εν τέλει να με στείλει στο φαρμακείο της γειτονιάς μου για να πάρω τα φάρμακα της φαρμακοβιομηχανίας με την οποία συνεργάζεται. Παθολόγο, πνευμονολόγο, αλλεργιολόγο, ορθοπεδικό, ωτορινολαρυγγολόγο, δερματολόγο και στο τέλος και κανά ψυχολόγο…
Ταξίδεψα δύο φορές στα “επείγοντα” δημόσιου νοσοκομείου πλησίον της Κατεχάκης, καθώς και άλλες δύο φορές έχοντας ραντεβού. Μία βόλτα στα “επείγοντα” σ’ αλλάζει… Ο ανθρώπινος πόνος κι ο σπαραγμός των ανθρώπων του ασθενή είναι εικόνες τόσο ρεαλιστικές, που σου δημιουργούν σκέψεις και αμφιβολίες σχετικά με την καθημερινότητά σου και το τι πραγματικά σε απογοητεύει. Η εμφάνιση, ωστόσο, των νοσοκομειακών χώρων δείχνει ότι δεν έχει ταβάνι παρακμής. Η εργασιακή εφεδρεία στον ιατρικό κλάδο έχει δημιουργήσει τρομερά κενά!  Γιατροί μετρημένοι στα δάχτυλα, νοσοκόμοι-ες δόκιμοι και άπειροι, έλλειψη οργάνωσης, έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Όλα αυτά προκαλούν πανικό, εκνευρισμό και ,πολύ φοβάμαι, λάθη. Κι ο αξιότιμος Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης blogάρει στο διαδίκτυο για τις επιτυχίες του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο. Και δε χάνει ματς από τα VIP του Καραϊσκάκης. Α ρε Λοβέρδο πας και για την ηγεσία του κόμματός σου τρομάρα σου.
Κατά τ’ άλλα και μία βόλτα από το κέντρο της Αθήνας μπορεί να αποβεί κι αυτή ,υπαρξιακά, χρήσιμη. Άστεγοι παντού, δυσωδία έξω από το Μετρό και σε άλλους χώρους, σκουπίδια ξεχυμένα στους δρόμους, πανικοβλημένοι πολίτες να διαβάζουν τα αναρτημένα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στα περίπτερα, γενικά ένας μουντός αλληλοσπαραγμός. Η νηνεμία πριν τη μπόρα. Κι η μπόρα ήρθε μεσοβδόμαδα, αλλά δε κατάφερε να ξεπλένει τις αμαρτίες της πρωτεύουσας κι έτσι η εικόνα παρέμεινε αναλλοίωτη… 
Η αισθητική εικόνα της Αθήνας καθώς και το βαθύ περιεχόμενο σε δημόσιους χώρους δίνουν το στίγμα ενός παρηκμασμένου, ατημέλητου και καταρρακωμένου κράτους. Οι ξένοι δε μας σώσανε και δε θα μας σώσουν ποτέ! Φρονώ πως ήρθε ο καιρός για αφύπνιση και σκέψη. Η Αθήνα και η Ελλάδα πρέπει να βγουν από την εσωστρέφειά τους και να πολεμήσουν τους δαίμονές τους. Όπλα μας η αισιοδοξία, το χιούμορ, ο σαρκασμός και η κριτική ικανότητα.          

3 σχόλια:

  1. Η Αθήνα δεν ήταν πάντα έτσι! Δυστυχώς, άλλοι σε μικρό και άλλοι σε μεγάλο βαθμό, όλοι φταίμε για αυτή την κατάντια! Καλά είπες, ότι η χώρα πρέπει να πολεμήσει τους δαίμονες της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό άρθρο. Έχεις Βελτιώσει πολύ τον τρόπο που γράφεις και δίνεις τροφή για σκέψη. Περιμένω και τα επόμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η χώρα πρέπει να πολεμήσει! One way or another. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για τα σχόλια σας!