Η συμφέρουσα πρόταση της… Σπάρτης!

Βλέποντας τα νέα μέτρα λιτότητας(αυτή η λέξη έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας τα τελευταία 2-3 χρόνια),το ανακοινωθέν χαράτσι σε μισθούς και συντάξεις και  εν γένει όλο αυτό το πνεύμα περικοπών και “κουρέματος με τη ψιλή” σε ό,τι έχει σχέση με νούμερα, έρχεται στο νου μου η Σπάρτη της Κλασσικής Εποχής. Η αρχαία Σπάρτη που διέπρεψε κι αποτέλεσε μία από τις πιο μεγάλες κι ιστορικές δυνάμεις της εποχής. Μιας Σπάρτης που μνημονεύεται και θαυμάζεται ακόμα και σήμερα από αρχαιολόγους, μελετητές κι ιστορικούς! Την εποχή όπου ευδοκιμούσε ο θεσμός της πόλης-κράτους κι οι μεγάλες δυνάμεις εξασφάλιζαν την αυτονομία, την αυτάρκεια και την ελευθερία τους. Θεμελιώδεις αξίες για τη διασφάλιση της ευημερίας κάθε μικρής ή μεγάλης κοινωνίας.

Οι Σπαρτιάτες, λοιπόν, ήταν αυτοί που πρώτοι δίδαξαν στον κόσμο την έννοια της αυτοπειθαρχίας, της λιτότητας, της ολιγάρκειας και της λακωνικότητας όπως είναι η δική τους λέξη. Είχαν το δικό τους ξεχωριστό status quo που τους έκανε γνωστούς διαχρονικά. Μία καθαρά μιλιταριστική κοινωνία, που ωστόσο, λειτουργούσε βάσει θεσμών και νόμων που τους τηρούσε ευλαβικά. Ο Λυκούργος γύρω στα 800π.Χ. ήταν αυτός που με τις ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις του έδωσε το ειδικό βάρος στους Σπαρτιατικούς νόμους. Η Σπαρτιατική ΑΓΩΓΗ ήταν Η καινοτομία που προέβλεπε την ένταξη των αγοριών από τα 7 σε ένα πρόγραμμα στρατιωτικής πειθαρχίας που θα τα προετοίμαζε σωματικά και ψυχικά ούτως ώστε να γίνουν ετοιμοπόλεμοι πολεμιστές για το επίλεκτο σώμα της Σπαρτιατικής φάλαγγας.  Ο τρόπος που γαλουχήθηκε η Σπάρτη για αιώνες είναι μοναδικός από πλευράς οργάνωσης! Η λέξη υπερβολή για τους Σπαρτιάτες ήταν άγνωστη καθώς είχαν υιοθετήσει κατά γράμμα το “μέτρον άριστον” του προηγηθέντος Αριστοτέλη.

Έτσι, μετά από αυτή τη νοσταλγική αναδρομή στο Σπαρτιατικό μοντέλο ζωής επανέρχομαι στο σήμερα. Σήμερα, σε μία άκρως πολυπολιτισμική κοινωνία(μη ξεχνάμε οι Σπαρτιάτες εφήρμοσαν και τη ξενηλασία),με υπερκαταναλωτικά πρότυπα που καταντούν απαραίτητα παρά τη δεδομένη στάση κατανάλωσης ελλείψει ρευστού, μήπως η επαναφορά του Λακωνικού τρόπου ζωής φανεί ευεργετική; Σε περίπτωση, βέβαια, που μιλάμε για επιβίωση και τεθεί θέμα βιοπορισμού, μάλλον η ολιγάρκεια κι ο λακωνικός τρόπος ζωής θα είναι επιβεβλημένα. Προς θεού δε λέω να γίνουμε στρατιωτική κοινωνία, αλλά ούτε να συμβιβαστούμε με την ιδέα της οικονομικής πτώχευσης. Απλά να αναθεωρήσουμε κάποια βασικά κοινωνικά στοιχεία…

Κλείνοντας, οι καμπάνες, οι γραβάτες, οι χειραψίες και τα πρωτόκολλα, η ελεημοσύνη και οι διακηρύξεις για ισότητα, δικαιοσύνη κι ελευθερία αποτελούν τα διάσημα του ξεπεσμού του ανθρώπου. Λόγια ενός μεγάλου Ακαδημαϊκού και συγγραφέα από τη Σπάρτη… Του Δημήτρη Λιαντίνη. Η άσβεστη επιθυμία του ανθρώπου για υλικό θησαυρισμό έχει κάνει την κοινωνία αιρετική και ηθικά χρεοκοπημένη. Γι’ αυτό εύκολα την τρομοκρατεί ένα ενδεχόμενο οικονομικής πτώχευσης. Το Σπαρτιατικό μοντέλο ζωής αντιτίθεται με την καπιταλιστική αρχή της σημερινής κοινωνίας. Η σύγκρουση των δύο κόσμων θα είχε, βέβαια, παράπλευρες απώλειες.